Kelderboxen en het verhaal achter de schandalige verkrachtingen in Schiedam

Published by Redactie on juli 10, 2025 | Category kelder

De geschiedenis van de kelderboxverkrachtingen in Schiedam en Vlaardingen is een pijnlijke herinnering aan de gevolgen van geweld tegen jonge meisjes. De gebeurtenissen in de jaren rond 2010, waarbij jonge meisjes werden aangevallen en verkracht in hun eigen kelderboxen, zijn een voorbeeld van het soort geweld dat niet alleen fysieke, maar ook psychische littekens achterlaat. In dit artikel wordt het verhaal van deze verkrachtingen, de betrokken personen, en de impact op de slachtoffers uitgebreid besproken, met aandacht voor de omstandigheden van de kelderboxen en de rol van de betrokken man, Marcel B.

De kelderboxen in Schiedam en Vlaardingen

De kelderboxen waarin de verkrachtingen plaatsvonden, bevinden zich in flatgebouwen aan verschillende adressen in Schiedam en Vlaardingen. Deze kelders zijn meestal toegankelijk via een deur aan de voorkant van het flatgebouw, waardoor de toegang eenvoudig is. De kelderboxen zijn meestal klein, donker en soms ongemakkelijk toegankelijk. De meeste flatgebouwen zijn opgetrokken uit de jaren 1980 en 1990, en de kelders zijn meestal niet goed verlicht. De toegang is vaak via een trappenhuis, wat de toegankelijkheid verder vergemakkelijkt. In de kelderboxen is het vaak donker en stoffig, wat de situatie van de slachtoffers nog erger maakt.

In de flatgebouwen in Schiedam, zoals het Bachplein, is het gebruik van kelderboxen een veelvoorkomend verschijnsel. De kelders zijn bedoeld voor het opslaan van fietsen, fietsen en andere voorwerpen. De kelderboxen zijn echter ook vaak het onderwerp van misbruik geworden, zoals duidelijk is uit de gebeurtenissen in 2010. In Vlaardingen is het gebruik van kelderboxen minder uitgebreid, maar ook daar werden meisjes aangevallen in hun eigen kelderbox.

De verkrachtingen in de kelderboxen

De verkrachtingen in de kelderboxen vonden plaats tussen 2010 en 2011. De verkrachter, later geïdentificeerd als Marcel B., volgde jonge meisjes in de kelderboxen en bedreigde ze met een mes. In veel gevallen werd er om een fietspomp gevraagd, waarna de meisjes werden aangevallen. De verkrachter had een unieke stem, die de slachtoffers herkenden als "Miss Piggy" van de Muppets. Dit was een van de sleutelindicatoren die de politie gebruikte om de dader te identificeren.

De meeste verkrachtingen vonden plaats in de kelderboxen van flatgebouwen. De verkrachter wist de meisjes te laten binnenkomen en bedreigde hen met een mes. In sommige gevallen werd er ook seksueel misbruik gemaakt, waaronder het opdragen van seksuele handelingen. De verkrachter had ook een blauwe pet op, wat een ander kenmerk was dat de slachtoffers herkenden.

De rol van Marcel B.

Marcel B. is de man die in 2024 voor de rechter staat vanwege de verkrachtingen in de kelderboxen. Hij is in 1970 geboren en woont in Schiedam. In de jaren na de verkrachtingen had hij een massagesalon in zijn appartement, waarin hij ook ontspanningsmassages en massagecursussen aanboden. In de zomer van 2020 stopte hij met het werk vanwege lichamelijke klachten. Hij heeft veel pijn, zoals hij op Facebook deelt.

Marcel B. ontkent de verkrachtingen, maar het DNA-bewijs is overtuigend. Het OM eist een celstraf van zeven jaar, terwijl de verdediging een lagere straf eist. De slachtoffers zijn van mening van het OM niet tevreden met de straf, aangezien de man al die jaren ongestraft heeft kunnen blijven. De slachtoffers vertellen dat ze tot op de dag van vandaag last hebben van psychische klachten, zoals PTSS, paniekaanvallen en angst in onbekende situaties.

De impact op de slachtoffers

De impact van de verkrachtingen op de slachtoffers is groot. De meisjes die slachtoffer zijn geworden, hebben veel last van psychische klachten. Ze hebben last van nachtmerries, flashbacks, en spanning in het dagelijks leven. Ze zijn bang voor wie er achter hen aan rijdt of loopt. Ze voelen zich altijd alert, zelfs jaren na de gebeurtenissen. Ze herinneren zich de stem van de verkrachter, die "Miss Piggy" is genoemd. Ze herinneren zich ook hoe ze werden bedreigd met een mes, en hoe ze werden gedwingen seksuele handelingen te verrichten.

De slachtoffers voelen dat ze het hoofdstuk eindelijk kunnen afsluiten, maar de littekens blijven. De verkrachtingen hebben hen langdurig beïnvloed, en de impact is blijvend. De slachtoffers zeggen dat ze zich onveilig voelen, zelfs in hun eigen huis. Ze voelen zich nooit veilig, zelfs als ze alleen zijn. Ze zijn bang dat er weer iemand achter hen aan rijdt, en ze voelen zich altijd op hun hoede.

De rol van de politie en het Openbaar Ministerie

De politie en het Openbaar Ministerie hebben jarenlang onderzoek gedaan naar de verkrachtingen in de kelderboxen. De zaak werd heropend toen het DNA-bewijs werd gebruikt om de dader te identificeren. De politie maakte gebruik van een nieuwere techniek: het maken van een levensecht hologram. Dit hologram werd gebruikt om de dader te herkennen. De dader werd uiteindelijk herkend door een oud-collega van de verdachte, die de dader herkende op basis van de tekeningen en het hologram.

De politie en het OM hebben de zaak lang genoeg onderzocht, maar het duurde jaren voordat er een verdachte kon worden aangehouden. De zaak was een "cold case" geworden, en pas toen het DNA-bewijs werd gebruikt, kon de dader worden geïdentificeerd. De politie en het OM zeggen dat de dader in alle drie de gevallen dezelfde persoon is, en dat hij dus ook verantwoordelijk is voor poging tot aanranding van het meisje van vijftien.

Bronnen

meisje