Interieurontwerp en duurzame bouw: het geval van het duinhuis op Terschelling

Published by Redactie on juli 11, 2025 | Category kelder

Het duinhuis op Terschelling, ontworpen door architect Marc Koehler, is een voorbeeld van hoe duurzaamheid, ruimtelijke ervaring en ecologische vingerafdrukken in harmonie kunnen samenwerken. Het ontwerp bevat een unieke combinatie van natuurlijke materialen, functionele ruimte, en ecologische principes die zowel het interieur als het landschap van het eiland benadrukken. Dit artikel bespreekt de architectonische en interieurontwerpprincipes die aan het duinhuis ten grondslag liggen, met aandacht voor duurzaamheid, materialen, en de betekenis van de omgeving in het ontwerp.

Ecologische vingerafdruk en duurzame bouw

Een van de belangrijkste aspecten van het duinhuis is de ecologische vingerafdruk. De bouw van het huis vond plaats in overeenstemming met de strenge bouwregels op Terschelling, waarbij het bouwvolume volledig werd benut. De architect koos voor een constructie die snel kon worden opgebouwd, aangezien bouwen op het eiland alleen buiten het broedseizoen van de duinvogels mag plaatsvinden. Door het gebruik van een dik isolatiepakket en een centrale open haard is er nauwelijks energie nodig voor verwarming. De benodigde elektriciteit wordt gedeeltelijk geleverd door zonnepanelen, die op een strategische plek zijn geplaatst. De installaties zijn geselecteerd op eenvoudig onderhoud en beperkte investering.

De keuze voor duurzame materialen en technieken is duidelijk zichtbaar in het interieur. De ruwe, antracietkleurige kelderwanden van in het werk gestort beton geven het huis een ruige, natuurlijke sfeer. De architect voegde zandkleurig pigment toe aan het beton, wat het materiaal warmer maakt en de relatie tussen binnen en buiten versterkt. De afwerking en stoffering van wanden en meubels maken gebruik van de kleuren van het landschap: het grijs en wit van de zee, het geelgroen van het gras, en het bruin van de struiken en heesters. De houtconstructie, onafgewerkt in het zicht gelaten, en de gewalste staalplaten waarmee het rookkanaal van de haard bekleed is, geven het huis iets ruigs. De gevels zijn gemaakt van western red cedar, een houtsoort die zich past in het landschap door oxidatie te vergrijzen en in de zon goud te kleuren.

Ruimtelijke ervaring en functionele oplossingen

Het duinhuis biedt een overvloed aan ruimtelijke ervaringen, ondanks het beperkte oppervlak van 138 vierkante meter. De open ruimte en de fraaie enscenering van de verschillende functies zorgen voor een gevoel van ruimte. Elke vierkante centimeter is ingezet om het gebruik te optimaliseren. Hoeken en koven worden gebruikt als bergruimte, installaties en toiletaccessoires worden in de notenhouten kasten weggestopt. De mooiste dubbelrol is weggelegd voor de gevel met de lichte helling, die vormt als vanzelf de loungebank op het terras. Met je rug tegen het warme hout, het gezicht in de zon en het geruis van de zee op de achtergrond, beleef je hier het ultieme vakantiegevoel.

De architect koos voor een open plan, zodat het huis geen muren kent, behalve die van de slaapkamers in het souterrain. De ruimte wordt gedefinieerd door de verschillende functies en het gebruik van trappetjes om lagen te verbinden. Dit creëert een gevoel van ruimte en verliefdheid op het landschap. De woonruimte is uitgebreid, met een keuken, eettafel, en een woonkamer, die allemaal in een open plan zijn geplaatst. De badkamer en toiletten zijn op een strategische plek geplaatst, zodat ze toegankelijk zijn vanuit de verschillende ruimtes.

Kleuren en materialen: een samenwerking met het landschap

De kleuren en materialen die in het interieur worden gebruikt, zijn een afspiegeling van het landschap van Terschelling. De kleuren en materialen werden gekozen op basis van de omgeving, met als doel de sfeer van het huis te versterken. De ruwe, antracietkleurige kelderwanden van in het werk gestort beton geven het huis een ruige, natuurlijke sfeer. De architect voegde zandkleurig pigment toe aan het beton, wat het materiaal warmer maakt en de relatie tussen binnen en buiten versterkt. De afwerking en stoffering van wanden en meubels maken gebruik van de kleuren van het landschap: het grijs en wit van de zee, het geelgroen van het gras, en het bruin van de struiken en heesters. De houtconstructie, onafgewerkt in het zicht gelaten, en de gewalste staalplaten waarmee het rookkanaal van de haard bekleed is, geven het huis iets ruigs.

De gevels zijn gemaakt van western red cedar, een houtsoort die zich past in het landschap door oxidatie te vergrijzen en in de zon goud te kleuren. Dit houtsoort is geschikt voor de ongunstige omstandigheden van Terschelling, waar het door oxidatie vergrijst, bij vochtig weer bijna zwart oogt en in de zon juist goud kleurt. Dit maakt het tot een ideaal materiaal voor de gevels van het huis.

Conclusie

Het duinhuis op Terschelling is een voorbeeld van hoe duurzaamheid, ruimtelijke ervaring en ecologische vingerafdrukken in harmonie kunnen samenwerken. Het ontwerp bevat een unieke combinatie van natuurlijke materialen, functionele ruimte, en ecologische principes die zowel het interieur als het landschap van het eiland benadrukken. De architect koos voor een constructie die snel kon worden opgebouwd, aangezien bouwen op het eiland alleen buiten het broedseizoen van de duinvogels mag plaatsvinden. Door het gebruik van een dik isolatiepakket en een centrale open haard is er nauwelijks energie nodig voor verwarming. De benodigde elektriciteit wordt gedeeltelijk geleverd door zonnepanelen, die op een strategische plek zijn geplaatst. De installaties zijn geselecteerd op eenvoudig onderhoud en beperkte investering.

Bronnen

terschelling