Minimum hoogte kelder voor gebruiksoppervlakte

Published by Redactie on juli 11, 2025 | Category kelder

De minimale hoogte van een kelder is een cruciaal onderdeel bij het bepalen van de gebruiksoppervlakte van een woning. In veel gevallen is de vraag of een kelder meegerekend wordt als gebruiksoppervlakte, afhankelijk van de hoogte van de ruimte. In dit artikel bespreiden we de regels rond de minimale hoogte van een kelder en de invloed daarvan op de gebruiksoppervlakte. We zullen ook opmerkingen en uitzonderingen bespreiden, zoals de behandeling van ruimtes onder trappen en de rol van daglicht in de kelder.

Minimum hoogte en gebruiksoppervlakte

Volgens de NEN 2580 is een kelder meegenomen in de gebruiksoppervlakte (GO) als de ruimte voldoet aan bepaalde voorwaarden. Een van de belangrijkste voorwaarden is de minimale hoogte. De regels zijn als volgt:

Een kelder met een nettohoogte van 2,0 meter of meer kan worden gerekend als gebruiksoppervlakte, mits deze voldoet aan andere eisen zoals daglicht, isolatie, en toegankelijkheid.
Een kelder met een nettohoogte van minder dan 2,0 meter wordt als overige inpandige ruimte beschouwd, tenzij de ruimte onder een trap is.

De minimale hoogte van 2,0 meter is dus cruciaal. Als de kelder onder de 2,0 meter ligt, telt deze niet automatisch mee in de gebruiksoppervlakte. Dit geldt echter niet voor ruimtes onder een trap, waar de regels anders zijn.

Ruimtes onder een trap

Een interessante uitzondering is de behandeling van ruimtes onder een trap. Volgens de bronnen wordt deze ruimte wel meegerekend in de gebruiksoppervlakte, ook als de hoogte onder de 1,5 meter is. Dit komt doordat het hier niet gaat om een ruimte onder een dak of vloer, maar onder een interne constructie – een trap. Deze zones worden binnen de NEN 2580 niet uitgesloten, zolang ze onderdeel zijn van een functionele ruimte en bereikbaar zijn.

Een voorbeeld hiervan is een kelderkast onder de trap. Deze ruimte telt mee in de gebruiksoppervlakte, ook als de hoogte daar maar 50 centimeter is – zolang het onder de trap zit, wordt het meegeteld. Dit is een belangrijk punt voor bouwers en eigendomshouders die rekening willen houden met de gebruiksoppervlakte.

Toegankelijkheid en gebruik

Naast de hoogte is ook de toegankelijkheid van de kelder belangrijk. Een kelder moet toegankelijk zijn via een vaste trap. Een ladder of losse toegang telt niet; de kelder moet functioneel bereikbaar zijn als volwaardige ruimte van het gebouw.

Verder moet de kelder geschikt zijn als woonruimte. Dit houdt in dat de kelder voldoet aan bepaalde bouwvoorschriften, zoals een vloeroppervlakte van minimaal 7,5 m² en een minimale breedte van 2,4 m. Daarnaast moet de kelder voldoende daglichttoegang hebben en goed geïsoleerd zijn. Een kelder die slechts als opslagruimte wordt gebruikt, telt niet mee in de gebruiksoppervlakte.

Invloed van daglicht en koekoek

Een kelder met een koekoek (een uitbouw die daglicht toevoegt) kan meetellen als woonruimte, maar alleen als de koekoek minstens 2 meter hoog is en een vloeroppervlakte van 4 m² heeft. Kleinere koekoeken tellen niet mee, net als vensterbanken. Daarnaast is daglichttoegang belangrijk voor de kwaliteit van de kelder als woonruimte. Hoe meer daglicht, hoe beter de kelder is als woonruimte en hoe hoger de waarde van de kelder is.

Verhouding kelder en souterrain

Er is sprake van een kelder als meer dan de helft van die etage zich onder straatniveau bevindt. Van een souterrain is juist sprake als meer dan de helft van de hoogte van die verdieping zich boven het straatniveau bevindt. Een kelder telt mee in de gebruiksoppervlakte als deze voldoet aan de bouwvoorschriften, terwijl een souterrain dat niet voldoet aan de eisen, niet meetelt als gebruiksoppervlakte.

Bepaling van de gebruiksoppervlakte

Bij de bepaling van de gebruiksoppervlakte van een kelder wordt uitgegaan van het bovenaanzicht op vloerniveau. De oppervlakte wordt bepaald op basis van de binnenkant van de muren. Telt alleen de ruimtes mee die geschikt zijn als woonruimte. Dit zijn ruimtes met een vloeroppervlakte van minimaal 7,5 m² en een hoogte van minimaal 2,1 m.

De gebruiksoppervlakte wordt bepaald op basis van de NEN 2580, een standaard die gebruikt wordt voor het meten van woningen. De regels zijn als volgt:

Meet de binnenkant van de muren. Dit is de standaard manier om de oppervlakte te bepalen.
Telt alleen de ruimtes mee die geschikt zijn als woonruimte. Dit zijn ruimtes met een vloeroppervlakte van minimaal 7,5 m² en een hoogte van minimaal 2,1 m.

Toetsing van de regels

De regels zijn eenvoudig, maar er zijn uitzonderingen mogelijk. Bijvoorbeeld:

Een woning die geheel bestaat uit een souterrain met een plafondhoogte van (net) geen 2,0 m is aan te merken als gebruiksoppervlakte wonen (voorwaarde is dat de woning in redelijkheid werkelijk voor bewoning geschikt is).
Een erker met een hoogte van 1,9 m aan een woonkamer met een hoogte van 2,0 m of meer is toch aan te merken als gebruiksoppervlakte wonen.
Bepaalde ruimten die kortdurend gebruikt worden (toilet, badkamer, trapkast) hoeven geen 2,0 m hoogte te hebben om toch tot de gebruiksoppervlakte wonen te behoren.

Conclusie

De minimale hoogte van een kelder is van groot belang bij het bepalen of deze meegerekend wordt als gebruiksoppervlakte. Een kelder met een nettohoogte van 2,0 meter of meer telt meestal mee in de gebruiksoppervlakte, mits de ruimte voldoet aan andere eisen zoals daglicht, isolatie, en toegankelijkheid. Ruimtes onder een trap telden echter altijd mee, ook als de hoogte onder de 1,5 meter is. Dit is een belangrijk punt voor bouwers en eigendomshouders die rekening willen houden met de gebruiksoppervlakte.