Een openhartig verhaal over verslaving en herstel: Renee Kelder uit Heemstede schrijft haar verleden weg

Published by Redactie on juli 13, 2025 | Category kelder

Renee Kelder, afkomstig uit Heemstede, heeft een indringend en persoonlijk verhaal geschreven over haar verslaving aan GHB (gamma-hydroxybutyraat), een zwaar verslavende chemische stof die in de jaren zeventig gebruikt werd als medicijn tegen slapeloosheid, maar tegenwoordig bekend staat als een recreatieve drug. Haar autobiografische boek De parttime-junkie is meer dan alleen een verhaal over drugsgebruik; het is een dieptescan van een persoon die worstelde met angst, identiteit en het verlangen naar toekomst. Haar reis vanaf een "highly functional addict" naar iemand die haar leven opnieuw heeft opgebouwd, biedt een waardevolle inzicht voor zowel gezinnen die met dergelijke situaties te maken krijgen als voor professionals in de zorg- en opvoedingssector.

Een dubbelleven

Renee Kelder is geboren in 1985 in Heemstede en is opgegroept in een liefdevol, hoogopgeleid en vrijzinnig gezin. Haar ouders zijn therapeut en kunstenares (haar moeder) en documentairemaker (haar vader). Zij gingen naar de VPRO, woonden in een keurige buurt en hadden een Volvo. Op papier een gezin waar veel verwacht van je zou zijn, maar waar niemand door had dat de jongste dochter, vanaf haar negentiende, zwaar verslaafd raakte aan GHB. Tijdens de zes jaar van haar verslaving leidde ze een onwaarschijnlijk dubbelleven: ze werkte, studeerde binnen vier jaar af en ging zelfs naar haar museumclubje, terwijl ze in haar vrije tijd doorbracht in een donkere kamer vol matrassen, drugs en vrienden die haar levensstijl deelde. Haar omgeving had geen idee van de waarheid.

Haar verhalen over het gebruik van GHB geven een glimp van de euforische en destructieve kracht van de stof. Ze beschrijft hoe het gebruik ervan haar gevoel van verbinding versterkte, maar ook hoe het haar lichaam vergiftigde en haar eetlust verdreef. Tijdens haar verslaving kreeg ze ook last van angst en onzekerheid, en probeerde ze haar leven te controleren via drugsgebruik. "Het gebeurde geregeld dat er iemand 'out' ging. We legden matrassen op de grond om beter te kunnen chillen. Het bewustzijn verliezen hoorde erbij. We lachten erom. Ik vond dat nooit eng, en was nooit bang dat er iemand aan dood zou gaan. Er was gewoon weer eens iemand out gegaan. Die zou vanzelf weer wel wakker worden," aldus Renee.

Het besef en het afkicken

Het afkicken van GHB was een zware, levensgevaarlijke en emotioneel pittige tocht. Renee heeft het "cold turkey" gedaan, zonder medische begeleiding, wat haar naar de rand van het leven bracht. Haar moeder was uiteindelijk degene die haar redde en haar terugbracht naar een veilige omgeving. Het proces van afkicken was niet alleen fysiek pittig, maar ook mentaal en emotioneel uitputtend. Ze zat vol schuldgevoel, schaamte en angst, en worstelde met het besef dat ze haar dierbaren had voorgelogen. Het was haar moeder die haar opnieuw een kans gaf en haar omringde met liefde en steun.

Volgens Renee's moeder was het slechts mogelijk om van verslaving af te komen door een sterke wil en een ondersteunende omgeving. Zij benadrukt het belang van een structurele aanwezigheid van de omgeving en de rol van liefde en vertrouwen in het herstelproces. "Je kunt alleen van een verslaving afkomen als je dat zelf echt wilt. En het gaat erom dat de omgeving er structureel voor die ander is. Want nu wordt er vanuit de zorg nog teveel uitgegaan van vooral het lichamelijke aspect van een verslaving en de sociaal-psychologische aspecten. En dat is maar een klein gedeelte van het hele probleem. Verslaving is een probleem van lichaam, hart en geest. Uiteindelijk gaat het over zaken als angst, verlatenheid en de zoektocht naar betekenis geven aan het leven. De inbedding hiervan kan je niet in zes weken doen."

Schrijven als therapie

Het schrijven van De parttime-junkie was voor Renee een belangrijk deel van het herstelproces. Het boek is niet alleen een openhartige introspectie, maar ook een waarschuwing voor jongeren over de gevaren van GHB. In het boek beschrijft ze hoe ze haar controle verloor, hoe ze haar identiteit verloren en hoe ze uiteindelijk haar leven weer opbouwde. Het boek is geschreven met eerlijkheid en kwetsbaarheid, en biedt een unieke inzicht in de mentale en emotionele wereld van een verslaafde. Het is een boek dat niet alleen over verslaving gaat, maar ook over het verlangen naar toekomst, het verlangen naar verbinding en het verlangen naar betekenis.

Renee benadrukt dat ze niet wilde dat haar boek alleen over haarzelf zou gaan. Het is ook over haar moeder, over haar familie, over haar vrienden en over de mensen die haar ondersteunden. Het is een boek dat haar kwetsbaarheid blootlegt, maar ook hoop geeft. Het laat zien dat het mogelijk is om een verslaving te overwinnen, zolang je bereid bent om je leven opnieuw te bouwen.

GHB en de maatschappij

De drug GHB, die Renee zoveel invloed had op haar leven, is gemakkelijk zelf te maken en steeds populairder onder jongeren. Het is een goedkope, euforische en verslavende stof die in de jaren zeventig als medicijn werd gebruikt, maar tegenwoordig vooral als recreatieve drug. Het heeft vaak een positief imago, maar de gevaarlijke aspecten worden vaak genegeerd. Renee benadrukt dat ze had geweten hoe verslavend GHB is, dan had ze het misschien nooit genomen. Het is dus belangrijk dat jongeren en hun ouders goed geïnformeerd zijn over de gevaren van deze stof.

In Nederland is het aanbod van drugs groot en constant. Hier kun je je lievelingsdrugs uitkiezen. In veel andere landen zijn de meeste drugssoorten tijdelijk toegankelijk, soms te kort om er verslaafd aan te raken. Volgens Renee is GHB een gevaarlijke stof die veel jongeren niet goed begrijpen. Ze benadrukt dat het belangrijk is om over deze stof te spreken, om educatie te bieden en om jongeren bewust te maken van de risico's. Zij doet regelmatig gastcolleges op scholen om jongeren te informeren over de gevaren van GHB en over haar persoonlijke ervaringen met de stof.

Leven na de verslaving

Na de afkicking en het schrijven van haar boek begint Renee opnieuw aan haar leven. Ze studeert humanistiek aan de Universiteit voor Humanistiek in Utrecht, woont in Amsterdam en heeft een hond en een vriend. Haar leven is nu volgens haar gezond, actief en gericht op betekenis. Ze benadrukt dat ze geen 'saai' leven leidt, maar dat ze haar eigen weg zoekt, zonder drugs. Haar passie ligt in kunst, muziek en literatuur, en ze probeert haar levensvreugde uit deze dingen te halen.

Renee zegt: "Ik probeer het tegen te gaan. Ik háát burgerlijkheid. Dat komt misschien door mijn vader. Als we op vakantie gingen naar een warm land gaf hij af op alle mannen met afritsbroeken. Hij trok zijn lange broek aan. Hij wilde anders zijn. Geloofde dat hij anders was. Dat heb ik ook. Als ik voor een week boodschappen ga doen met mijn vriendje, wat ik heel burgerlijk vind, wil ik ervoor zorgen dat we dat op een andere manier doen. We gaan heel hard zingen, of zoiets."

Haar moeder benadrukt dat het leven nooit saai is, als je het op een spirituele manier benadert. In alle mensen schuilt een onbenoembare duisternis. Renee heeft een wending gemaakt van de negatieve duisternis (vernietiging) naar een positieve duisternis. Eentje die transparant is en in verbinding met het doel van het leven staat.

Conclusie

Renee Kelders verhaal is een krachtig en openhartig verhaal over verslaving, herstel en het verlangen naar een betekenisvol leven. Haar boek De parttime-junkie is een uniek inzicht in de wereld van GHB-gebruik en de emotionele en mentale strijd die daarbij gepaard gaat. Het benadrukt het belang van een liefdevolle omgeving, van steun en van het vermogen om jezelf opnieuw te bouwen. Het is een boek dat niet alleen over verslaving gaat, maar ook over het menselijk verlangen naar toekomst, verbinding en betekenis. Het is een verhaal dat mensen kan inspireren en diep kan raken.