Renée Kelder: Van GHB-verslaafd tot verslavingsexpert

Published by Redactie on juli 13, 2025 | Category kelder

Renée Kelder is een naam die zich op meerdere vlakken heeft ingegraven in de maatschappelijke en culturele geschiedenis van Nederland. Vanaf haar 19e leeftijd worstelde ze met een zware verslaving aan GHB (gamma-hydroxybutyraat), een sterk hallucinerende en depressieve middel die vooral bekend staat als een partypill. Haar levensverhaal is niet alleen een persoonlijke kroniek van worsteling en herstel, maar ook een boeiend fenomeen dat op meerdere vlakken relevant is voor het begrijpen van moderne verslavingspatronen en maatschappelijke houdingen ten aanzien van psychische en fysieke afhankelijkheid. In dit artikel bespreken we haar levensloop, haar boeken, en de rol die ze tegenwoordig inneemt in de maatschappelijke discussie rond verslaving.

Levensloop en verslavingsgeschiedenis

Renée Kelder is geboren in Nederland en groeide op in een omgeving waarin kunst, therapie en media aanwezig waren. Haar vader maakte documentaires, en haar moeder was therapeut en kunstenares. Hoewel deze omgeving op het eerste gezicht niet direct gerelateerd lijkt aan drugsgebruik, bleek uit haar biografie dat ze toch in haar tienerjaren werd geconfronteerd met gevoelens van leegheid en onzekerheid die uiteindelijk tot drugsgebruik leidden.

In 2007, op haar 19e, begon ze met het gebruiken van GHB. Deze drug was voor haar een manier om zich te ontspannen en zich beter te voelen. Echter, het gebruik verliep snel naar verslaving. Ze maakte een dubbelleven: op het werk was ze een maatschappelijk werker, maar in haar vrije tijd gebruikte ze GHB. Haar leven werd steeds meer beheerst door de drug, terwijl ze haar familie en collega's liet geloven dat alles normaal verliep.

Pas in 2013, na zes jaar verslaving, was ze in staat om af te kicken. Een belangrijk moment in haar herstel was het schrijven van haar autobiografie, De Parttime-Junkie, die in 2014 verscheen. In dit boek beschrijft ze haar ervaringen met GHB en hoe ze uiteindelijk wist te ontsnappen aan de greep van de drug. Het boek is een openhartige kroniek van haar worstelingen en de manier waarop ze haar leven weer in eigen handen probeerde te nemen.

Het verschijnsel van stille verslaving

Een van de belangrijkste boodschappen in Kelders werk is de rol van wat zij noemt "stille verslaving". Volgens haar is het mogelijk om in het openbaar een normaal en zelfs succesvol leven te leiden, terwijl men onder de oppervlakte worstelt met een verslaving. Ze benadrukt dat verslaving niet altijd zichtbaar is en dat het vaak gepaard gaat met gevoelens van schaamte, schuld en geïsoleerdheid.

Kelder benadrukt ook hoe psychische gezondheid en verslaving met elkaar verbonden zijn. Ze wijst erop dat mensen met angstklachten of depressieve neigingen sneller in een verslavingscircuit terechtkomen. Haar ervaringen tijdens de coronapandemie weerspiegelen dit: ook bij haarzelf versterkte het gevoel van isolement en onzekerheid haar voorheen overwonnen verslavingsneigingen.

Werk en activiteiten

Naast het schrijven van boeken en het delen van haar verhaal, is Renée Kelder ook actief in de maatschappelijke en politieke discussie rond verslaving. Ze gaf interviews en schreef artikelen waarin ze benadrukte dat de huidige maatschappelijke houding ten aanzien van verslaving nog te weinig begrip en ondersteuning biedt. Ze pleit voor meer openheid, educatie en toegang tot hulpverlening voor mensen die worstelen met verslaving.

Haar werk heeft geleid tot meer aandacht voor het onderwerp van stille verslaving, en ze is vaak te horen in media en publicaties. Ze benadrukt dat het belangrijk is om verslaving niet te stigmatiseren, maar als een medische en psychosociale aandoening te zien die behandelbaar is.

Invloed en betekenis

Het verhaal van Renée Kelder is van groter belang dan alleen haar persoonlijke kroniek. Ze is een symbool geworden voor mensen die worstelen met verslaving en tegelijkertijd proberen een normaal leven te leiden. Haar boeken en openhartige gesprekken hebben veel mensen aangemoedigd om hun eigen worstelingen met verslaving of psychische aandoeningen onder woorden te brengen.

Haar ervaringen tonen ook aan dat herstel mogelijk is, al is het een langdurige en soms pittige reis. Ze benadrukt dat er meer ondersteuning en begrip moet zijn voor mensen die worstelen met verslaving, en dat de maatschappij meer aandacht moet besteden aan preventie en herstel.

Conclusie

Renée Kelder is meer dan alleen een ex-junkie of verslavingsexpert. Haar verhaal is een krachtige en emotionele kroniek van worsteling, herstel en hoop. Haar boeken en activiteiten hebben bijgedragen aan een bredere maatschappelijke discussie over verslaving en psychische gezondheid. Ze benadrukt het belang van openheid, begrip en ondersteuning voor mensen die worstelen met afhankelijkheid. Haar werk blijft relevant in de huidige maatschappelijke context, waarin verslaving vaak nog steeds een taboe is.

Haar levensverhaal is niet alleen een persoonlijke kroniek, maar ook een inspiratie voor anderen die worstelen met vergelijkbare problemen. Ze laat zien dat het mogelijk is om uit een duistere periode te ontsnappen en een nieuw, beter leven te beginnen.

Bronnen

leeftijd