Het Witte Huis: een historisch complex met kelderstructuur en architectonische waarde

Het Witte Huis, gelegen aan de Citadellaan 24 in Den Bosch, is een architectonisch en architectuurhistorisch waardevol pand dat vanaf zijn oorspronkelijke bouw in 1932 een unieke rol heeft gespeeld in de stad. Het pand is ontworpen door de architect M. Evers uit Vught en dient sinds 1932 als Gemeentelijk Bureau voor Tuberculose-controle. Later, na restauratie en aanpassing in 1952, is het omgevormd tot een multifunctioneel complex dat zowel medische functies als woning- en werkkamers bevat. In 1990 werd het gekocht door Gerard en Mieke Derks, die het pand volledig restaureerden en omwille van de ligging, de ruimtelijke kwaliteiten en de architectuurhistorische waarde als hun eigen woning hebben gekozen.

Informatie over de kelderstructuur

Een van de karakteristieke kenmerken van het Witte Huis is zijn grote kelderstructuur, die uit twee verdiepingen bestaat. Deze kelder is een essentieel onderdeel van het complex en vormt een belangrijk onderdeel van de functie van het gebouw in het verleden en het huidige gebruik. In de oorspronkelijke functie als consultatiebureau voor tuberculose-controle had de kelder een klassieke indeling die past bij die functie, zoals behandelingen en opslagruimtes.

Na de restauratie in 1952 is het keldergebied uitgebreid om ruimte te maken voor een tweede behandelunit, inclusief röntgenapparatuur. Deze uitbreiding benadrukt de technische en functionele uitdagingen van die periode en benadelt het gehele keldergebied als een essentieel onderdeel van het complex.

In de jaren na 1990, toen het pand overging van medische functie naar woning- en werkkamer, is de kelderstructuur bewaard gebleven. Tijdens de restauratie die door Gerard en Mieke Derks is uitgevoerd, is de kelder niet volledig aangepast aan woonfuncties, maar heeft zij wel een rol gespeeld in het scheppen van extra ruimte voor opslag, eventueel technische installaties en ondersteunende functies. De bewoners hebben ervoor gekozen om de hoofdstructuur van het pand in stand te houden, waaronder ook de kelder.

Functionele en ruimtelijke aspecten van het keldergebied

De kelder van het Witte Huis is een onderdeel van de totale functie van het pand. In de oorspronkelijke functie als consultatiebureau was het een essentieel onderdeel van de medische voorzieningen. Het keldergebied was voorzien van ruimtes die nodig waren voor behandelingen, opslag en eventueel voorbereidingen voor röntgenonderzoek. In die tijd was het keldergebied dus niet alleen een technisch onderdeel van het pand, maar ook een essentieel onderdeel van de medische voorzieningen.

Nadat het pand in 1990 omwille van het verdwijnen van de tuberculose-epidemie niet langer als consultatiebureau functioneerde, is het keldergebied verder bewaard gebleven. Tijdens de restauratie die door de Derks-familie is uitgevoerd, is de kelder niet volledig aangepast aan woningfuncties, maar heeft zij wel een rol gespeeld in het scheppen van extra ruimte voor opslag en eventueel technische installaties. De bewoners hebben ervoor gekozen om de hoofdstructuur van het pand in stand te houden, waaronder ook de kelder.

Aanpassingen en restauratie

De restauratie die in 1952 door C.M. Evers Jr. is uitgevoerd, was een belangrijke fase in de geschiedenis van het Witte Huis. Deze uitbreiding aan de rechterkant van het pand was gericht op het aanpassen van de kelder- en bovenliggende ruimtes aan de toenemende medische eisen, zoals het inzetten van röntgenapparatuur. Deze aanpassing betekende dat het keldergebied verder werd ingebed in de functie van het pand en niet langer alleen een technische ondersteuning was, maar ook een functioneel onderdeel van de medische voorzieningen.

In 1990, toen Gerard en Mieke Derks het pand aankochten, was het keldergebied echter in een slecht staat van onderhoud. De bewoners beschrijven het als een bouwval met gigantisch achterstallig onderhoud. Tijdens de restauratie is het keldergebied echter niet volledig aangepast aan woonfuncties, maar is het hoofdzakelijk bewaard gebleven in zijn oorspronkelijke functie. De bewoners hebben ervoor gekozen om de hoofdstructuur van het pand in stand te houden, waaronder ook de kelder.

Technische aspecten

Het keldergebied is een belangrijk onderdeel van het complex en benadrukt de technische uitdagingen die tijdens de oorspronkelijke bouw en latere restauraties zijn aangekaart. De kelder is gedeeltelijk onderkelder, wat betekent dat het niet volledig onder het grondniveau ligt, maar wel een gedeelte van het gebouw dat onder het grondniveau ligt. Deze constructie zorgde voor extra ruimte voor functies die zich niet op het grondniveau of bovenliggende verdiepingen konden voltrekken.

Tijdens de restauratie die in 1952 is uitgevoerd, is de kelderstructuur verder uitgebreid om ruimte te maken voor een tweede behandelunit. Deze uitbreiding benadrukt de technische en functionele uitdagingen van die periode en benadelt het gehele keldergebied als een essentieel onderdeel van het complex.

Architectonische waarde

Het Witte Huis is niet alleen een pand met een interessante kelderstructuur, maar ook een architectonisch waardevol complex. Het is een voorbeeld van jongere bouwkunst uit de periode 1850-1940 en is opgenomen in de gemeentelijke monumentenlijst. Het pand is een verzameling geschakelde kubussen, wat een unieke ruimtelijke indeling oplevert. Deze indeling maakt het pand niet alleen visueel aantrekkelijk, maar ook functioneel geschikt voor een breed spectrum van functies.

De kelderstructuur is een essentieel onderdeel van deze architectonische waarde. De kelder is namelijk niet alleen een technisch onderdeel van het pand, maar ook een functioneel onderdeel van de medische voorzieningen. Deze functie benadrukt de technische en functionele uitdagingen die tijdens de oorspronkelijke bouw en latere restauraties zijn aangekaart.

Samenvatting

Het Witte Huis is een architectonisch en architectuurhistorisch waardevol complex dat vanaf zijn oorspronkelijke bouw in 1932 een unieke rol heeft gespeeld in de stad. Het pand is ontworpen door de architect M. Evers uit Vught en dient sinds 1932 als Gemeentelijk Bureau voor Tuberculose-controle. Later, na restauratie en aanpassing in 1952, is het omgevormd tot een multifunctioneel complex dat zowel medische functies als woning- en werkkamers bevat. In 1990 werd het gekocht door Gerard en Mieke Derks, die het pand volledig restaureerden en omwille van de ligging, de ruimtelijke kwaliteiten en de architectuurhistorische waarde als hun eigen woning hebben gekozen.

De kelderstructuur is een essentieel onderdeel van het complex en benadrukt de technische en functionele uitdagingen die tijdens de oorspronkelijke bouw en latere restauraties zijn aangekaart. De kelder is gedeeltelijk onderkelder en heeft in de oorspronkelijke functie een essentieel onderdeel gevormd van de medische voorzieningen. Tijdens de restauratie in 1952 is de kelderstructuur verder uitgebreid om ruimte te maken voor een tweede behandelunit. Deze uitbreiding benadrukt de technische en functionele uitdagingen van die periode en benadelt het gehele keldergebied als een essentieel onderdeel van het complex.

Bronnen

1. Bossche Encyclopedie - Citadellaan 24