Fundering op Volle Grond: Technieken, Toepassingen en Aandachtspunten

Published by Redactie on juli 20, 2025 | Category fundering

Bij het bouwen of verbouwen van een woning begint alles met de fundering. Een goed uitgevoerde fundering zorgt voor de stabiliteit van het gebouw en voorkomt mogelijke problemen als zettingsverschillen of vochtaanval. Eén van de meest voorkomende funderingstechnieken is de zogenaamde fundering op volle grond. Deze methode wordt vaak toegepast bij woningen die op stabiele bodems zoals zand of leem staan. In dit artikel wordt uitgelegd wat een fundering op volle grond inhoudt, welke varianten er zijn en welke aandachtspunten er bij de keuze en uitvoering van deze fundering zijn.

Wat is een fundering op volle grond?

Een fundering op volle grond is een vorm van fundering waarbij de constructie direct op de ondergrond wordt uitgevoerd, zonder diepe kelders of kruipruimtes. Dit type fundering is geschikt voor gebouwen die op een draagkrachtige bodem worden geplaatst, zoals zand- of leemgrond. Het principe is eenvoudig: de fundering bestaat uit uitgebreide zones of sleuven onder de dragende muren van het gebouw, die worden gevuld met beton. In sommige gevallen wordt er ook gewapend beton gebruikt om de sterkte en stabiliteit te verhogen.

Het woord fundering op volle grond kan verward worden met het gebruik van staal in de constructie. In werkelijkheid betekent het dat de fundering op de natuurlijke bodem wordt uitgevoerd, zonder verdere dieptes. Het betreft een directe, vlakke ondersteuning voor het gebouw.

Typen fundering op volle grond

Er zijn verschillende varianten van fundering op volle grond, afhankelijk van de belastingen en de eigenschappen van de ondergrond. De drie meest voorkomende soorten zijn:

1. Fundering op staal (op volle grond)

Dit is de meest gebruikte vorm van fundering op volle grond. De sleuf wordt uitgevoerd op de plaatsen waar de muren van het gebouw worden geplaatst en wordt vervolgens volledig gestort met beton, zonder wapening. Het is belangrijk dat de sleuf voldoende breed is om de belasting van de muren te dragen.

Deze fundering is geschikt voor woningen op stabiele grond, zoals zand- of leemgrond. Het is echter essentieel dat een grondstudie is uitgevoerd om te bepalen of de ondergrond voldoende draagkracht heeft. Als er twijfel bestaat over de draagkracht van de bodem, kan een sondering of bodemonderzoek uitgevoerd worden.

2. Strokenfundering

Deze fundering is vergelijkbaar met de fundering op staal, met het verschil dat er gewapend beton wordt gebruikt in plaats van stortbeton. Gewapend beton is sterker en kan dus minder materiaal nodig hebben. Aan de andere kant is het duurder dan gewone stortbetonfunderingen.

Strokenfunderingen worden vaak gebruikt voor woningen en bijgebouwen op zandgrond, waarbij de draagkracht van de bodem voldoende is om het gewicht van het gebouw te dragen. De strookfundering bestaat uit uitgebreide zones onder de dragende muren, die een sterke ondersteuning bieden.

3. Putfundering

Bij een putfundering worden op de belangrijkste belastingspunten van het gebouw putten gegraven. Deze putten worden vervolgens opgevuld met beton of gestabiliseerd zand. Op deze putten wordt een raster van gewapende betonnen balken aangebracht.

Dit type fundering is geschikt voor gebouwen op minder draagkrachtige bodems of bij zware belastingen, zoals bij een woning met een zware kern of liftschacht. De putfundering zorgt voor extra stabiliteit en vermindert het risico op verzakking of zettingsverschillen.

Aandachtspunten bij fundering op volle grond

Hoewel fundering op volle grond een eenvoudige en efficiënte methode is, zijn er verschillende aandachtspunten die moeten worden gehonoreerd bij de planning en uitvoering van dit type fundering:

1. Bodemstudie

Voorafgaand aan de bouw van een fundering is het essentieel om een bodemstudie uit te voeren. Deze studie wordt meestal uitgevoerd door een stabiliteitsingenieur of geotechnisch expert. Het doel van deze studie is om te bepalen of de ondergrond voldoende draagkracht heeft om de belastingen van het gebouw te dragen. Als blijkt dat de ondergrond niet sterk genoeg is, kan er bijvoorbeeld gekozen worden voor een diepere fundering zoals een paalfundering of een plaatfundering.

2. Voorkomen van zettingsverschillen

Zettingsverschillen zijn een veelvoorkomend probleem bij funderingen en kunnen leiden tot scheuren in muren of vloeren. Om dit te voorkomen is het belangrijk dat de fundering gelijkmatig verdeeld wordt over de hele constructie. Bij fundering op volle grond is het essentieel dat de sleuven of strokenfunderingen breed genoeg zijn om het gewicht van de muren en andere dragende elementen goed te dragen.

3. Isolatie van de fundering

Bij zowel nieuwbouw als renovatieprojecten is het belangrijk om de fundering goed te isoleren. De fundering is immers onderhevig aan bodemvocht, regenval, en andere omgevingsinvloeden. Daarom is het noodzakelijk om een isolatiemateriaal te kiezen dat bestand is tegen deze invloeden en tegelijkertijd een goede thermische isolatie biedt.

Isolatie van de fundering ter hoogte van het maaiveld is van groot belang, omdat dit het efficiënte werken van de isolatie van de opgaande muren en vloeren beïnvloedt. Er zijn verschillende technieken en materialen beschikbaar voor funderingsisolatie, afhankelijk van de situatie en de eisen aan duurzaamheid en comfort.

4. Kruipruimte of kelder?

Bij de keuze voor fundering op volle grond is het ook belangrijk om te beslissen of er een kruipruimte of kelder onder het huis gemaakt wordt. Een kruipruimte biedt de voordelen van extra ruimte onder het huis en fungeert als buffer tegen vocht en temperatuurveranderingen. Aan de andere kant kan een kelder extra opslagruimte bieden of gebruikt worden als extra woningsamenleving.

De keuze tussen kruipruimte en kelder hangt af van de eigenschappen van de ondergrond en de wensen van de eigenaar. In sommige gevallen is een kruipruimte niet mogelijk vanwege de bodemtoestand of de druk van het grondwater.

Keuze van materiaal en constructietechniek

Bij de uitvoering van een fundering op volle grond kan gekozen worden tussen verschillende materialen en technieken, afhankelijk van de belastingen, de ondergrond en de bouwdoeleinden.

1. Beton

Beton is het meest gebruikte materiaal voor funderingen op volle grond. Het is sterk, duurzaam en makkelijk uit te voeren. Er zijn twee soorten beton die vaak worden gebruikt: stortbeton en gewapend beton.

Stortbeton is goedkoper, maar minder sterk dan gewapend beton.
Gewapend beton bevat extra staven of tralies van staal, wat de sterkte en duurzaamheid verhoogt.

2. Zand- en koffervoorzieningen

Als de ondergrond niet voldoende draagkracht heeft, kan er gebruik gemaakt worden van zandkoffers of zandverbetering. Een zandkoffer is een zone waarin de slechte bovengrond wordt verwijderd en vervangen door een laag zand. Dit zorgt voor een stabielere ondergrond voor de fundering.

3. Groutinjectie

Bij sommige gevallen kan er gebruik gemaakt worden van groutinjectie om de draagkracht van de ondergrond te verbeteren. Hierbij wordt een mengsel van cement en water onder druk in de bodem ingebracht om de structuur van de grond te versterken.

Conclusie

Fundering op volle grond is een veelvoorkomende en betrouwbare methode voor de ondersteuning van woningen op stabiele bodems. Het is een eenvoudige, maar essentiële constructietechniek die ervoor zorgt dat het gebouw veilig en duurzaam kan worden geplaatst. Bij de keuze voor deze fundering is het belangrijk om rekening te houden met de eigenschappen van de ondergrond, de belastingen van het gebouw en de eventuele noodzaak van isolatie of kruipruimte.

Een zorgvuldig uitgevoerde bodemstudie, een correct uitgevoerde funderingsconstructie en het gebruik van geschikte materialen zijn essentieel voor een lange levensduur van het gebouw en het voorkomen van problemen zoals zettingsverschillen of vochtaanval. Met deze aandachtspunten in overweging genomen, kan een fundering op volle grond een betrouwbare basis vormen voor een duurzaam en comfortabel huis.

Bronnen

grond
volle