Aanbouw fundering koppelen aan bestaande fundering: Technieken, voorbereiding en toepassing

Published by Redactie on juli 21, 2025 | Category fundering

Bij een aanbouw of uitbouw van een bestaand huis is het koppelen van de fundering van de aanbouw aan de bestaande fundering van het hoofdgebouw van groot belang. Deze techniek zorgt ervoor dat het nieuwe gedeelte en het bestaande gedeelte samen als één stabiele structuur functioneren. Het voorkomt risico’s op verzakkingen, scheuren in gevels, en vermindert de kans op structurele problemen in de toekomst. In dit artikel worden de belangrijkste aspecten van het koppelen van een fundering van een aanbouw aan een bestaande fundering besproken, inclusief technieken, voorbereiding, en toepassingen in de praktijk.

Belang van het koppelen van funderingen

Het koppelen van een nieuwe fundering aan een bestaande fundering is een essentieel proces om de structurale integriteit van een gebouw te behouden of te versterken. Bij een aanbouw, zoals een verlenging van een woning of een extra kamer, is het niet voldoende om alleen de fundering van het nieuwe gedeelte stevig te maken. Het nieuwe gedeelte moet ook mechanisch verbonden worden aan het bestaande gedeelte om spanningen te voorkomen. Deze spanningen kunnen leiden tot scheuren in muren, verzakkingen in de grond, en problemen met de horizontale stabiliteit van het geheel.

Uniforme belastingverdeling is daarbij een kernaspect. Als de fundering van de aanbouw niet goed is gekoppeld aan die van het bestaande gedeelte, kan het gewicht van het nieuwe gedeelte de oude fundering overbelasten. Dit kan leiden tot differentiële neerslag, waarbij delen van het gebouw ongelijk in de grond zakken. Deze neerslag kan op lange termijn tot serieuze schade leiden, met hoge onderhoudskosten en mogelijke risico’s voor de gebruikers.

Technieken voor het koppelen van funderingen

Er zijn verschillende technieken om de fundering van een aanbouw aan die van het bestaande gedeelte te koppelen. Welke methode gekozen wordt, hangt af van factoren zoals de grondsoort, de belasting, de structuur van het bestaande gebouw, en de mate van integratie die gewenst is. Hieronder worden enkele veelvoorkomende technieken besproken.

Koppeling via verankeringen en ankers

Een veelgebruikte methode is het gebruik van staalverankeringen en chemische ankers. Deze technieken zorgen ervoor dat de nieuwe fundering en de bestaande fundering als één geheel functioneren. De verankeringen worden meestal in de grond of in de funderingsconstructie aangebracht en kunnen zowel horizontale als verticale krachten opvangen.

Chemische ankers worden vaak gebruikt bij het koppelen van funderingen. Het proces begint met het boren van gaten in de bestaande fundering, waarin de ankers worden geplaatst. Deze ankers worden vervolgens met een chemische lijm vastgemaakt, zodat ze een stevige verbinding vormen met de oude fundering. Deze methode is vooral geschikt voor situaties waarbij er weinig ruimte is voor zware bouwmachines of waar het bouwproces minimale overlast moet opleveren.

Een voorbeeld van het gebruik van chemische ankers is te vinden in het werk van Adviesbureau Needs. Hierbij worden ankers gebruikt om de nieuwe fundering aan de bestaande te koppelen. Deze ankers zorgen voor een sterke en duurzame verbinding die de belastingverdeling optimaliseert.

Schroeffundering

Een andere techniek is de schroeffundering, die vaak wordt ingezet bij aanbouwen op moeilijk bereikbare of gevoelige locaties. Bij deze methode worden schroefpalen handmatig of met lichte machines in de grond gedraaid. De palen worden vervolgens verankerd in de bestaande fundering of in de bodem, afhankelijk van de structuur van het gebouw.

In het Gelderse Nederhemert is een schroeffundering gebruikt voor een dubbele aanbouw bij twee woningen. In dit project was het noodzakelijk om één zijde van de aanbouw te verankeren in de bestaande fundering, waardoor de woning een deel van de belasting overneemt. In totaal zijn zeven schroefpalen van elk 7,5 meter lang geplaatst. Deze methode is vooral geschikt voor zachte grondsoorten zoals klei, waar een traditionele fundering minder geschikt is.

Strokenfundering

Een strokenfundering is een klassieke en bewezen methode om een aanbouw aan te sluiten op een bestaande fundering. Deze fundering bestaat uit stroken beton die in de grond worden geplaatst en die de belasting van het nieuwe gedeelte opvangen. De strokenfundering kan vervolgens mechanisch worden verbonden met de bestaande fundering via verankeringen of staalconstructies.

Deze methode is vooral geschikt voor aanbouwen op zandgrond of andere stabiele grondsoorten. Het is echter belangrijk om te zorgen dat de strokenfundering voldoende diep en breed is aangelegd om de extra belasting te kunnen dragen. Daarnaast moet er rekening worden gehouden met de eventuele verwerking van het bestaande gebouw, zodat er geen ongelijke neerslag optreedt.

Voorbereiding en uitvoering

Het koppelen van een fundering van een aanbouw aan een bestaande fundering vereist zorgvuldige voorbereiding. Voor de werken begint, is het noodzakelijk om een gedetailleerd plan op te stellen. Dit plan moet de exacte locatie, afmetingen, en constructieve eisen van de aanbouw weergeven. Bovendien moet het plan voldoen aan de huidige bouwnormen en regelgeving.

De grond waarop de aanbouw komt, moet zorgvuldig worden voorbereid. Dit kan betekenen dat de grond wordt gelijkgetrokken, ontgraven, of versterkt. De bodemgesteldheid speelt een grote rol bij de keuze van de funderingsmethode. In zachte gronden, zoals veen of klei, is extra stabiliteit vaak nodig. Het is daarom verstandig om een bodemsonderzoek uit te voeren voorafgaand aan de aanbouw.

Naast de fundering zelf is het ook belangrijk om rekening te houden met de structuur van het bestaande gebouw. De koppeling moet zodanig worden uitgevoerd dat er geen spanningen ontstaan tussen de oude en nieuwe constructie. Dit kan bereikt worden door middel van verankeringen, schroefpalen, of andere technieken die in dit artikel zijn besproken.

Grondwerk en stabiliteit

Het grondwerk is een cruciaal onderdeel van het proces. De grond waarop de aanbouw komt, moet zorgvuldig worden voorbereid. Dit kan betekenen dat de grond wordt gelijkgetrokken, ontgraven, of versterkt. De bodemgesteldheid speelt een grote rol bij de keuze van de funderingsmethode. In zachte gronden, zoals veen of klei, is extra stabiliteit vaak nodig.

Bij de uitvoering van de fundering is het ook belangrijk om te zorgen dat de nieuwe fundering voldoende stevig is en dat de verbinding met de bestaande fundering goed is uitgevoerd. Dit kan gedaan worden door middel van verankeringen, schroefpalen, of andere technieken die in dit artikel zijn besproken.

Het is verder belangrijk om rekening te houden met de eventuele verwerking van het bestaande gebouw. Als het oude gedeelte van het gebouw al verwerkt is, kan het noodzakelijk zijn om extra maatregelen te nemen om te voorkomen dat het nieuwe gedeelte extra spanning veroorzaakt.

Conclusie

Het koppelen van een fundering van een aanbouw aan een bestaande fundering is een essentieel proces bij uitbreidingen en renovaties. Het zorgt ervoor dat het nieuwe gedeelte en het bestaande gedeelte samen als één stabiele structuur functioneren, wat het risico op verzakkingen en scheuren vermindert. Door het gebruik van geschikte technieken en materialen, zoals strokenfunderingen, schroefpalen, en verankeringen, kan een stevige en duurzame verbinding gerealiseerd worden.

Het is belangrijk om vooraf zorgvuldig te plannen en professionele advies te zoeken van aannemers, ingenieurs of grondwerkers. Zij kunnen helpen bij de keuze van de juiste funderingsmethode en zorgen ervoor dat het project wordt uitgevoerd volgens de huidige bouwnormen. Door aandacht te besteden aan het koppelen van funderingen, kan een aanbouwproject niet alleen succesvol worden, maar ook jarenlang stabiel blijven.