Fundering van een uitbouw koppelen aan een bestaande buitenmuur: Technieken, richtlijnen en praktische overwegingen

Published by Redactie on juli 23, 2025 | Category fundering

Het koppelen van de fundering van een uitbouw aan een bestaande buitenmuur is een essentieel proces bij uitbreidingen van woningen of andere bouwprojecten. Deze verbinding zorgt voor een stabiele en duurzame constructie en vermindert het risico op scheuren, verzakkingen en andere structurele problemen. Het is belangrijk om dit proces zorgvuldig aan te pakken, met aandacht voor de juiste technieken, materialen en richtlijnen. In dit artikel wordt ingegaan op de principes van het koppelen van funderingen, de mogelijke uitvoeringstechnieken, de benodigde afmetingen en de rol van professionele adviseurs bij het uitvoeren van dergelijke projecten.

Wat is het doel van het koppelen van funderingen?

Bij een uitbouw of aanbouw is het niet voldoende om alleen de nieuwe fundering stevig te maken. Deze fundering moet ook mechanisch verbonden worden aan de bestaande fundering van het hoofdgebouw. Deze verbinding zorgt ervoor dat beide delen samen als één stabiele constructie functioneren. Zonder deze verbinding kunnen spanningen ontstaan die leiden tot scheuren in muren, ongelijke zettingen of zelfs instabiliteit van de gehele structuur.

De koppeling is vooral belangrijk bij uitbouwen die in het verlengde van een bestaande buitenmuur worden geplaatst. In dergelijke gevallen kan de bestaande muur gebruikt worden als onderdeel van de nieuwe constructie. Dit kan leiden tot kostenbesparingen, maar vereist wel zorgvuldige plannings- en uitvoeringsmaatregelen.

Mogelijke technieken voor het koppelen van funderingen

Er zijn verschillende manieren om de fundering van een uitbouw aan een bestaande buitenmuur te koppelen. De keuze voor een specifieke methode hangt af van factoren zoals het type grond, de belasting die op de fundering komt, de mate van stabiliteit van de bestaande structuur en de toegestane bouwhoogte of -afmetingen.

1. Strokenfundering

Een strokenfundering is een veelvoorkomende methode bij het koppelen van funderingen. Deze methode bestaat uit een strook beton die parallel loopt aan de bestaande fundering en deze mechanisch verbindt. De strokenfundering wordt meestal op een bepaalde diepte onder de grond aangebracht en is vanaf de onderkant verbonden met de bestaande fundering via bouten of andere verankeringen. Deze methode is geschikt voor zowel zachte als stevige gronden en kan worden toegepast bij uitbouwen met een beperkte belasting.

2. Schroefpalen

Schroefpalen worden vaak gebruikt bij uitbouwen die op onstabilere grond staan. Deze palen worden in de grond gedraaid en dienen als extra steun voor de nieuwe fundering. Schroefpalen kunnen ook worden gebruikt om de nieuwe fundering aan de bestaande buitenmuur te koppelen, bijvoorbeeld door de palen door de bestaande fundering heen te steken en deze zo met de nieuwe fundering te verbinden. Dit is een flexibele en relatief snelle methode die geschikt is voor lastige grond- en bouwomstandigheden.

3. Verankeringen

Verankeringen zijn een andere manier om de nieuwe fundering aan de bestaande buitenmuur te koppelen. Deze bestaan uit metalen verbindingen die in de bestaande fundering worden geplaatst en die vervolgens met bouten of schroeven worden verbonden aan de nieuwe fundering. Deze methode is minder invasief dan bijvoorbeeld strokenfunderingen of schroefpalen en is daarom geschikt voor situaties waarbij het niet mogelijk is om de grond volledig te ontgraven.

4. Gebruik van bestaande muur als buitenmuur

In sommige gevallen wordt de bestaande buitenmuur gebruikt als onderdeel van de nieuwe constructie. Dit is bijvoorbeeld het geval bij uitbouwen die direct tegen de erfgrens worden aangelegd. In dergelijke gevallen moet de fundering van de uitbouw zorgvuldig worden gekoppeld aan de bestaande muur, zodat deze geen extra belasting op deze muur legt en de stabiliteit van deze muur niet wordt ondermijnd. Het is belangrijk om bij dit type verbinding rekening te houden met isolatieproblemen en eventuele overlast die kan ontstaan door koudebruggen of slechte isolatie.

Aanbevolen afmetingen en diepte voor funderingen

De afmetingen en diepte van de fundering van een uitbouw hangen af van de belasting die op de fundering komt, de sterkte van de grond en de mate van stabiliteit van de bestaande constructie. In het algemeen gelden er richtlijnen die kunnen dienen als uitgangspunt bij het ontwerp van de fundering.

1. Breedte van de fundering

De breedte van een fundering is afhankelijk van het type constructie. Voor lichte constructies, zoals een tuinmuur of een schutting, is een breedte van 25 cm meestal voldoende. Bij zwaardere constructies, zoals een buitenmuur met een kozijn voor openslaande deuren, wordt een breedte van minstens 40 cm aangeraden. Bij uitbouwen die volledig met schuimbeton worden gestort en waarop vloerverwarming wordt aangebracht, is een breedte van 20 cm voor de buitenmuur mogelijk, maar het is aan te raden om de breedte aan te passen aan de belasting en de stabiliteit van de grond.

2. Diepte van de fundering

De diepte van de fundering is een van de meest belangrijke factoren bij het ontwerp van een fundering. Deze diepte moet voldoende zijn om de fundering te beschermen tegen ijsvorming en om zettingen in de grond te voorkomen. In de meeste gevallen wordt een diepte van 50 cm als minimum aanbevolen, vooral bij zachte of lastige gronden. In drogere en stevige gronden kan de diepte iets lager zijn, maar het is belangrijk om rekening te houden met de lokale bouwnormen en eventuele verplichtingen die van toepassing zijn.

Bij het koppelen van een nieuwe fundering aan een bestaande buitenmuur moet de diepte van de nieuwe fundering gelijk zijn aan of dieper zijn dan de diepte van de bestaande fundering. Dit zorgt ervoor dat de verbinding tussen de twee funderingen stabiel is en dat er geen ongelijke zettingen optreden.

Materialen voor het koppelen van funderingen

Bij het koppelen van funderingen worden verschillende materialen gebruikt, afhankelijk van de gekozen methode en de omstandigheden op de bouwlocatie. De meest gebruikte materialen zijn beton, stalen verankeringen, strokenfunderingen en schroefpalen.

1. Beton

Beton is het meest gebruikte materiaal bij het koppelen van funderingen. De fundering van de uitbouw wordt meestal als een strokenfundering aangebracht, gemaakt van gewapend beton. Deze fundering wordt vervolgens verbonden met de bestaande fundering via bouten, verankeringen of andere mechanische verbindingen. Het gebruik van beton zorgt voor een sterke en duurzame verbinding.

2. Stalen verankeringen

Stalen verankeringen worden vaak gebruikt bij het koppelen van funderingen via verankeringen of schroefpalen. Deze verankeringen worden in de bestaande fundering geplaatst en vervolgens verbonden met de nieuwe fundering. Het gebruik van stalen verankeringen zorgt voor een sterke en betrouwbare verbinding en is geschikt voor situaties waarbij de bestaande fundering niet volledig kan worden ontgraven.

3. EPS-bekisting

EPS-bekisting is een relatief nieuwe methode voor het aanbrengen van funderingen en wordt vaak gebruikt bij het koppelen van funderingen via strokenfunderingen of schroefpalen. Deze bekisting bestaat uit duurzame EPS (expanded polystyreen) en is gemakkelijk in te zetten. Het gebruik van EPS-bekisting zorgt voor een snelle en efficiënte uitvoering van het funderingswerk.

Praktische overwegingen bij het koppelen van funderingen

Bij het koppelen van funderingen zijn er een aantal praktische overwegingen die belangrijk zijn om rekening mee te houden. Deze omvatten onder andere de toegang tot de bouwlocatie, de omgevingsfactoren en de wettelijke eisen.

1. Toegang tot de bouwlocatie

Het koppelen van funderingen vereist vaak het uitgraven van een bepaald gedeelte van de bestaande fundering of het leggen van strokenfunderingen of schroefpalen. Het is daarom belangrijk om rekening te houden met de toegankelijkheid van de bouwlocatie. In sommige gevallen kan het niet mogelijk zijn om de grond volledig te ontgraven, bijvoorbeeld vanwege bebouwde omgevingen of wegen. In dergelijke gevallen is het aan te raden om minder invasieve technieken zoals schroefpalen of verankeringen te gebruiken.

2. Omgevingsfactoren

De omgevingsfactoren, zoals de kwaliteit van de grond, de afstand tot de erfgrens en de belasting die op de fundering komt, zijn belangrijke factoren bij het koppelen van funderingen. Het is belangrijk om deze factoren zorgvuldig te bepalen voordat met de werken wordt begonnen. Dit kan worden gedaan via een grondonderzoek of een constructieberekening. Deze berekening zorgt ervoor dat de gekozen funderingsmethode voldoet aan de eisen van de bouwsector en dat er geen risico’s op verzakkingen of scheuren zijn.

3. Wettelijke eisen

Het koppelen van funderingen moet worden uitgevoerd volgens de huidige bouwnormen en wettelijke eisen. In Nederland gelden er bepaalde richtlijnen voor het koppelen van funderingen, die kunnen variëren afhankelijk van de locatie van het project. Het is daarom belangrijk om vooraf advies in te winnen bij aannemers, ingenieurs of grondwerkers die ervaring hebben met dergelijke projecten. Deze experts kunnen helpen bij het kiezen van de juiste funderingsmethode en zorgen ervoor dat het project wordt uitgevoerd volgens de huidige bouwnormen.

De rol van professionele adviseurs

Het koppelen van funderingen is een complexe klus die vaak beter uitgevoerd kan worden door ervaren aannemers of ingenieurs. Deze experts hebben de nodige kennis en ervaring om de juiste funderingsmethode te kiezen en de verbinding tussen de nieuwe en de bestaande fundering te realiseren. Bovendien kunnen zij helpen bij het uitvoeren van een constructieberekening, die vaak verplicht is bij dergelijke projecten.

Het is belangrijk om te weten dat zelfs bij een vergunningsvrij project een constructieberekening vaak verplicht is. Veel particulieren denken dat een uitbouw die vergunningsvrij is automatisch ook zonder constructieberekening kan worden uitgevoerd, maar dit is niet het geval. Een constructieberekening is essentieel om ervoor te zorgen dat de fundering voldoet aan de huidige bouwnormen en dat er geen risico’s op scheuren of verzakkingen zijn.

Conclusie

Het koppelen van de fundering van een uitbouw aan een bestaande buitenmuur is een essentieel proces bij uitbreidingen van woningen of andere bouwprojecten. Deze verbinding zorgt ervoor dat het nieuwe gedeelte en het bestaande gedeelte samen als één stabiele structuur functioneren, wat het risico op verzakkingen en scheuren vermindert. Door het gebruik van geschikte technieken en materialen, zoals strokenfunderingen, schroefpalen en verankeringen, kan een stevige en duurzame verbinding gerealiseerd worden.

Het is belangrijk om vooraf zorgvuldig te plannen en professioneel advies in te winnen van aannemers, ingenieurs of grondwerkers. Zij kunnen helpen bij de keuze van de juiste funderingsmethode en zorgen ervoor dat het project wordt uitgevoerd volgens de huidige bouwnormen. Door aandacht te besteden aan het koppelen van funderingen, kan een uitbouwproject niet alleen succesvol worden, maar ook jarenlang stabiel blijven.