Voorbeelden en toepassingen van funderingsystemen in de bouw: een expertoverzicht

Funderingen vormen de basis van elk bouwproject en zijn van onschatbare waarde voor de stabiliteit, levensduur en veiligheid van een gebouw. In Nederland, waar de bodemgesteldheden kunnen variëren van zand, klei tot veen, is het keuze van een geschikte funderingsmethode van cruciaal belang. In dit artikel wordt ingegaan op de meest voorkomende funderingsystemen, hun toepassing in specifieke grondsoorten, mogelijke problemen en herstelmethoden. De focus ligt op praktische voorbeelden en aanbevelingen voor zowel bouwers, woningeigenaren en professionals in de bouwsector.

Inleiding

Een fundering is de ondergrondse structuur die de belasting van een gebouw overdraagt naar de draagkrachtige grondlagen. In de praktijk worden er drie basistypes funderingen onderscheiden: fundering op staal, fundering op palen en tussenvormen zoals fundering op grondverbetering of putten. De keuze voor een specifieke funderingsmethode hangt af van factoren zoals de grondsoort, de belasting van het bouwwerk, de beschikbare werkruimte en de bouwtijd. Het is daarom essentieel om eerst een gedetailleerd grondonderzoek uit te voeren om een optimale funderingsoplossing te kunnen kiezen.

In dit artikel worden drie van de meest gebruikte funderingsvormen besproken: strokenfundering, plaatfundering en poerenfundering, evenals funderingen op palen. Daarnaast worden aandachtspunten voor funderingsproblematiek en mogelijke herstelmethoden belicht, met name in het kader van houten funderingspalen en funderingen op kleigrond.

Soorten funderingen

2.1 Strokenfundering

De strokenfundering is een van de eenvoudigste en meest gebruikte funderingsvormen, vooral in gebieden waar de draagkrachtige grond niet te diep ligt. Deze fundering bestaat uit doorlopende stroken gewapend beton onder de dragende muren van een gebouw. De breedte van de stroken is afhankelijk van de belasting en de stabiliteit van de ondergrond.

Deze methode is goed geschikt voor gebouwen op stabiele grond, zoals zand of leem. Het voordeel is dat het relatief eenvoudig en kosteneffectief is uit te voeren. De nadeel is dat het niet geschikt is voor gebieden met zwakke of instabiele bodems, zoals diepe veenlagen of slechte kleigrond.

2.2 Plaatfundering

De plaatfundering bestaat uit één grote, gewapende betonnen plaat die onder het volledige gebouw wordt gelegd. Deze fundering verdeelt de belasting gelijkmatig over een groot oppervlak en kan vaak ook als begane grondvloer fungeren. Ondiepe plaatfunderingen (niet dieper dan 80 cm onder maaiveld) moeten voorzien worden van een vorstrand, een diepere funderingsstrook die onder het vriespunt ligt om schade door bevroren grond te voorkomen.

De plaatfundering is relatief goedkoop en eenvoudig uit te voeren, maar heeft het nadeel dat het gevoelig is voor verzakkingen. Dit is vooral het geval in gebieden met instabiele bodems, zoals veen of zachte klei.

2.3 Poerenfundering

De poerenfundering wordt vooral gebruikt voor lokaal hoge belastingen, zoals bij liftschachten, kernen of machines. Het is een puntvormige fundering die puntlasten overdraagt op draagkrachtige lagen. Deze fundering is geschikt voor heterogene bouwmassas en situaties waarbij gedeeltelijke onderkeldering of liftputten voorkomen.

Het voordeel is dat het gericht is op specifieke belastinggebieden en daardoor efficiënter kan zijn dan strokenfundering in bepaalde constructies. Het nadeel is dat het complexer is uit te voeren en daarom vaak duurder is dan een plaatfundering.

2.4 Fundering op palen

Wanneer de draagkrachtige grond te diep ligt of de bodem niet voldoende draagvermogen biedt, wordt vaak gekozen voor een fundering op palen. Deze methode maakt gebruik van verticale palen die in de grond worden geheien tot een stabiele laag. De palen kunnen van beton, staal of hout zijn gemaakt, afhankelijk van de omstandigheden.

Een fundering op palen is vooral geschikt voor zachte of instabiele bodems, zoals klei of veen. Het voordeel is dat het gebouw op een stevige ondergrond wordt geplaatst, ongeacht de kwaliteit van de bovengrond. De nadeel is dat het een duidelijk duurdere oplossing is in vergelijking met fundering op staal.

2.5 Tussenvormen

Daarnaast bestaan er tussenvormen, zoals fundering op putten of via grondverbetering. Deze worden toegepast wanneer het niet mogelijk is om direct op de draagkrachtige grond te funderen, maar ook niet nodig is om palen te gebruiken. Bijvoorbeeld bij zandige grond die met injectie of verdichting verbeterd kan worden.

3. Funderingen op kleigrond

Kleigrond is vaak een uitdaging in de bouw vanwege de zwakkere draagvermogens en de neiging tot verzakking. Klei is zwaar en houdt veel water vast, wat kan leiden tot instabiliteit in de ondergrond.

In het kader van kleigrond is een fundering op palen vaak de meest betrouwbare keuze. De palen zorgen ervoor dat de belasting van het gebouw wordt overgedragen op sterkere, diepere lagen. Hoewel dit duurder is dan een fundering op staal, is het een noodzakelijke maatregel om schade aan het gebouw te voorkomen.

Een alternatief kan zijn om de bovengrond te verbeteren via groutinjectie of verdichting, zodat een fundering op staal toch mogelijk wordt. Dit is echter minder betrouwbaar en vereist een zorgvuldig grondonderzoek.

4. Funderingsproblematiek

Hoewel funderingen meestal goed ontworpen en uitgevoerd worden, kunnen er verschillende problemen optreden die leiden tot scheuren, verzakkingen of zelfs gevaarlijke situaties.

4.1 Uitvoeringsfouten

Fouten tijdens de uitvoering van een fundering kunnen ernstige gevolgen hebben. Denk hierbij aan het gebruik van onvoldoende wapening, scheefgeheie palen, of afwijkingen in de posities van palen. Dit kan leiden tot ongelijke belasting en schade aan het bouwwerk.

4.2 Te hoge belasting

Aanbouwen en opbouwen kunnen ervoor zorgen dat de fundering zwaarder belast wordt dan waarop deze berekend is. Dit kan leiden tot verzakkingen en scheurvorming.

4.3 Beschadiging door wortels

Planten met sterke wortels, zoals de Japanse Duizendknoop, kunnen de fundering beschadigen. Deze plant is invasief en kan de structuur van de fundering ondermijnen.

4.4 Problemen met houten funderingspalen

In Nederland zijn houten funderingspalen historisch veel gebruikt, vooral in steden in het westen. Deze palen zijn meestal gemaakt van Europees naaldhout en hebben in de afgelopen eeuwen bewezen betrouwbaar te zijn. Echter, de huidige problemen met deze funderingsmethode zijn gerelateerd aan vocht, grondwater en biologische aantasting.

Een bekende aandoening is paalkoprot, waarbij de bovenkant van de houten paal rottet. Dit kan leiden tot verzakking van het gebouw. Ook wanneer de grondwaterstand lager ligt dan de paalkop, kan dit leiden tot schade.

5. Herstelmethoden

Wanneer funderingsproblemen zich voordoen, is het essentieel om de oorzaak te achterhalen voordat er herstelmaatregelen worden genomen. Afhankelijk van de oorzaak en de ernst van de schade, kunnen verschillende herstelmethoden worden overwogen.

5.1 Herstel door palen

In sommige gevallen is het mogelijk om aanvullende palen in te zetten om de fundering te versterken. Dit is vooral effectief bij verzakkingen of bij tekort aan draagvermogen in de huidige fundering.

5.2 Grondverbetering

Grondverbetering kan een alternatief zijn voor palen, vooral bij klei of zachte grond. Met technieken zoals verdichting of injectie kan de draagkracht van de ondergrond verbeterd worden, waardoor de bestaande fundering verder kan worden gebruikt.

5.3 Sloop en heropbouw

In extreme gevallen, waar de fundering volledig ongeschikt is of de schade niet herstelbaar, is het mogelijk om over te gaan tot sloop en heropbouw. Dit is echter een kostbare en tijdrovende oplossing.

6. Conclusie

Funderingen vormen de basis van elke bouwconstructie en zijn van cruciaal belang voor de stabiliteit en veiligheid van het gebouw. In Nederland, waar de bodemgesteldheden veelal complex zijn, is het keuze van een geschikte funderingsmethode essentieel. Strokenfundering, plaatfundering en poerenfundering zijn veelvoorkomende oplossingen, evenals funderingen op palen in complexere situaties.

Het is belangrijk om grondonderzoek uit te voeren en eventuele funderingsproblemen op tijd te herkennen. Problemen zoals uitvoeringsfouten, te hoge belasting of biologische aantasting kunnen leiden tot schade aan het gebouw. In dergelijke gevallen is het essentieel om de oorzaak te achterhalen voordat herstelmaatregelen worden genomen.

Voor woningeigenaren, bouwers en professionals is het kiezen van de juiste funderingsmethode niet alleen een technische, maar ook een financiële en veiligheidsoverweging. Door een goed geïnformeerd besluit te nemen, kan worden voorkomen dat dure herstel- of sloopmaatregelen nodig worden.

Bronnen

  1. Fundering – Joost de Vree
  2. Bouwwereld – Fundering
  3. Funderen op kleigrond – Constructieshop
  4. Handboek Funderingen – Kennisbank CROW

Related Posts