Het duinhuis van Jort Kelder: een ecologische en esthetische uitdaging op Terschelling

Published by Redactie on juli 6, 2025 | Category kelder

Het duinhuis van Jort Kelder, gelegen op Terschelling, is een bijzonder voorbeeld van architectuur die zich aanpast aan de natuur en tegelijkertijd een unieke interieurontwerp biedt. Het ontwerp, gerealiseerd door architect Marc Koehler, stond onderwerp aan veel discussie, maar ook als een visuele en functionele uitdaging. Het huis, genaamd het Eco-Duinhuis, wordt gekenmerkt door een ecologische benadering, een duidelijke afbakening van ruimtes en een betrokkenheid met het landschap. Deelname aan de architectuur en interieurontwerp van dit huis biedt waardevolle inzichten voor de binnenontwerpindustrie, met name voor wie zich bezighouden met duurzaamheid, functionele ruimteopdeling en het combineren van vormgeving met natuurlijke omgeving.

Architectuur en ecologische benadering

Het duinhuis van Jort Kelder is een ontwerp dat zich inspannen om de ecologische voetafdruk zo laag mogelijk te houden. Dit is duidelijk te zien in de gebruikte materialen, de opbouw van het gebouw en de combinatie met de natuur. De architect, Marc Koehler, koos voor een houten constructie, wat een stuk duurzamer is dan traditionele bouwmaterialen. Het hout is van de westen-rijpe cedar, een houtsoort die zich aanpast aan de weersomstandigheden. Bij vochtig weer wordt het donkerder, terwijl het in de zon een goudkleurige tint krijgt. Dit maakt het huis minder opvallend in de omgeving, wat overeenkomt met de ecologische doelen van de ontwerper.

De bouw van het huis gebeurde buiten het broedseizoen van de duinvogels, wat een beperking was, maar ook een keuze om de natuur te respecteren. De opbouw van het gebouw vond plaats in een korte periode, waardoor het niet veel energie kostte. De isolatie is goed, zodat er nauwelijks energie nodig is voor verwarming. De centrale open haard zorgt voor warmte, terwijl er ook zonnepanelen zijn die elektriciteit opleveren. Deze combinatie van isolatie en energiebronnen maakt het huis een voorbeeld van duurzame woningbouw.

Interieurontwerp: het spiegelen van de natuur

Het interieur van het duinhuis is grotendeels ontworpen op basis van het landschap van Terschelling. De kleuren en materialen zijn afgeleid van de natuur. Zo zijn de muren van de kelder gemaakt van beton, wat de sfeer van de basalten dijklichamen benadrukt. Voor de woonruimtes is zandkleurig pigment aan het beton toegevoegd, wat het materiaal warmer maakt en de relatie tussen binnen en buiten versterkt. In de afwerking en stoffering van wanden en meubels komen zowel het grijs en wit van de zee voor als het geelgroen van het gras en het bruin van de struiken en heesters. De houtconstructie is onafgewerkt gelaten, wat een ruig en natuurlijk gevoel geeft. De gewalste staalplaten waarmee het rookkanaal van de haard is bekleed, geven het huis iets ruigs.

De ruimtes zijn opgebouwd als een spiraalvormige plattegrond, waarbij de verschillende niveaus zich in een cirkelvormig patroon bevinden. Dit maakt het mogelijk om vanuit verschillende ruimtes een ander uitzicht te hebben, wat het gevoel van beweging en verandering versterkt. De open haard is centraal geplaatst en fungeert als een soort middenpunt, waardoor de ruimtes beter in verbinding staan. De ruimtes zijn opgesplitst in splitlevels, wat betekent dat er geen muren zijn, maar wel een soort trap die de ruimtes verbindt. Dit maakt het mogelijk om in de ruimte te bewegen en tegelijkertijd een eigen sfeer te houden.

Ruimtelijke opbouw: het combineren van functie en esthetiek

Het duinhuis is opgebouwd met tien vloeren, waarbij elke vloer een specifieke functie heeft. De ondergrondse vloeren bevatten de slaapkamers, terwijl de bovenste vloeren de woon- en eetruimtes bevatten. De keuken is gesitueerd op een lager niveau, waardoor het minder opvalt in de omgeving. De trap verbindt de verschillende vloeren met elkaar en maakt het mogelijk om vanuit verschillende niveaus naar elkaar te kijken. De ruimtes zijn zo opgezet dat er geen muren zijn, maar wel een soort trap die de ruimtes verbindt. Dit maakt het mogelijk om in de ruimte te bewegen en tegelijkertijd een eigen sfeer te houden.

De woonruimtes zijn opgebouwd met een open haard, een grote luie bank en lounge chair, en een uitzicht op het tweede terras pal op het zuiden. De keuken is gevestigd met een kookeiland, een grote eettafel en een uitzicht op het verdiepte terras op zuidoost. De woonruimtes zijn zo opgezet dat er geen muren zijn, maar wel een soort trap die de ruimtes verbindt. Dit maakt het mogelijk om in de ruimte te bewegen en tegelijkertijd een eigen sfeer te houden.

Duurzaamheid en ecologische impact

De bouw van het duinhuis heeft een ecologische impact op het eiland Terschelling. De architect, Marc Koehler, koos voor een dergelijke constructie, die zich goed aanpast aan de natuur. De bouw vond plaats buiten het broedseizoen van de duinvogels, wat een beperking was, maar ook een keuze om de natuur te respecteren. De opbouw van het gebouw vond plaats in een korte periode, waardoor het niet veel energie kostte. De isolatie is goed, zodat er nauwelijks energie nodig is voor verwarming. De centrale open haard zorgt voor warmte, terwijl er ook zonnepanelen zijn die elektriciteit opleveren. Deze combinatie van isolatie en energiebronnen maakt het huis een voorbeeld van duurzame woningbouw.

De ecologische voetafdruk van het huis is laag, dankzij het gebruik van duurzame materialen en het gebruik van zonnepanelen. De architect koos voor materialen die zich aanpassen aan de weersomstandigheden en die duurzaam zijn. Het hout is van de westen-rijpe cedar, een houtsoort die zich aanpast aan de weersomstandigheden. Bij vochtig weer wordt het donkerder, terwijl het in de zon een goudkleurige tint krijgt. Dit maakt het huis minder opvallend in de omgeving, wat overeenkomt met de ecologische doelen van de ontwerper.

Conclusie

Het duinhuis van Jort Kelder op Terschelling is een uniek voorbeeld van architectuur en interieurontwerp dat zich goed aanpast aan de natuur en tegelijkertijd een duurzame oplossing biedt. De architect, Marc Koehler, koos voor een houten constructie, wat een stuk duurzamer is dan traditionele bouwmaterialen. De opbouw van het gebouw vond plaats in een korte periode, waardoor het niet veel energie kostte. De isolatie is goed, zodat er nauwelijks energie nodig is voor verwarming. De centrale open haard zorgt voor warmte, terwijel er ook zonnepanelen zijn die elektriciteit opleveren. Deze combinatie van isolatie en energiebronnen maakt het huis een voorbeeld van duurzame woningbouw.