Bewoonbare oppervlakte berekenen: Hoe kelders en souterrains meetellen

Published by Redactie on juli 7, 2025 | Category kelder

Bij het bepalen van de bewoonbare oppervlakte van een woning is het belangrijk om te weten welke ruimtes daar wel of niet onder vallen. Dit geldt met name voor kelders en souterrains, die vaak lastig te bepalen zijn in termen van hun meetwaarde in de totale oppervlakte. In dit artikel worden de regels en spelregels uitgelegd die bepalen wanneer een kelder of souterrain wel of niet meetelt als bewoonbare oppervlakte. De informatie is gebaseerd op de bronnen en spelregels die zijn vastgesteld in de verschillende documenten.

Wat is bewoonbare oppervlakte?

Bewoonbare oppervlakte verwijst naar het deel van een woning dat daadwerkelijk als woonruimte kan worden gebruikt. Dit omvat ruimtes zoals woonkamers, slaapkamers, keukens en badkamers, maar ook andere ruimtes die geschikt zijn voor het dagelijks gebruik. De bewoonbare oppervlakte wordt vaak gebruikt bij de bepaling van de verkoopprijs van een woning. Daarom is het belangrijk om te weten welke ruimtes hier wel of niet onder vallen.

Een kelder of souterrain kan wel of niet meetellen als bewoonbare oppervlakte, afhankelijk van verschillende criteria. Hieronder worden de belangrijkste spelregels uitgelegd.

Spelregels voor kelders en souterrains

Spelregel 1: Bouwkundig geschikt zijn als woonoppervlakte

Een kelder of souterrain moet bouwkundig geschikt zijn als woonoppervlakte. Dit betekent dat er goede ventilatie moet zijn, verwarming en voldoende afwerking om dat als aangename woonruimte te gebruiken. Een koude onafgewerkte betonvloer en vocht maakt het niet bouwkundig geschikt als woonoppervlakte. Ook als een kelder bijvoorbeeld bedoeld is als fietsenstalling of installatieruimte, dan gaat de term ‘woonoppervlakte’ niet op.

Spelregel 2: Minimaal 2 meter hoogte

De ruimte moet minimaal 2 meter hoog zijn zonder dat je hiervoor moet hakken of breken. Als je in een bouwkundig geschikte kelder/souterrain bent, dan moet je met een meetapparaat minimaal 2 meter hoogte meten. Je meet dus op de aangebrakte afwerkvloer (tapijt, laminaat, o.i.d.) tot aan het plafond.

Spelregel 3: Daglichttoetreding en koekoek

Een kelder met een koekoek (een uitbouw die daglicht toevoegt) kan meetellen als woonruimte, maar alleen als de koekoek minstens 2 meter hoog is en een vloeroppervlakte van 4 m² heeft. Kleinere koekoeken tellen niet mee, net als vensterbanken. Echter, de eis van de aanwezigheid en grootte van daglichttoetreding geldt overigens wel bij zolders.

Spelregel 4: Tussen de balken kijken

Als een kelder of souterrain balken aan het plafond heeft, dan moet je de hoogte meten van de vloer tot aan de onderkant van de balken. De enige uitzondering die je hierop mag maken, is als de balken zóver uit elkaar staan, dat als je onder elke balk scheidingswandjes zou plaatsen, dat er dan fatsoenlijke kamers zouden ontstaan.

Spelregel 5: Woningen die enkel bestaan uit een te laag souterrain

Sommige woningen bestaan enkel uit een souterrain waar niet de minimale hoogte van 2 meter wordt gehaald (bijvoorbeeld in Amsterdam). Wanneer deze woning naar redelijkheid wel bewoonbaar is, dan mag de oppervlakte van deze souterrainwoning bij wijze van uitzondering wel meetellen als woonoppervlak. Maar let op: bestaat de woning niet geheel uit deze souterrain dan geldt deze gedoogregel niet.

Wanneer telt een kelder mee als woonoppervlakte?

Een kelder telt als woonoppervlakte als de volgende criteria zijn voldaan:

Bouwkundig geschikt zijn: De ruimte moet voldoen aan de eisen voor woonruimte, waaronder goede ventilatie, verwarming en afwerking.
Minimaal 2 meter hoogte: De ruimte moet minimaal 2 meter hoog zijn zonder dat je hiervoor moet hakken of breken.
Daglichttoetreding: Voor zolders is de aanwezigheid van daglicht belangrijk, maar voor kelders is dit niet verplicht.
Gebruik: De kelder moet geschikt zijn voor gebruik als woonruimte, zoals een hobbyruimte of woonkamer.

Waarom telt een kelder niet mee?

Een kelder telt niet mee als woonoppervlakte onder de volgende omstandigheden:

Te lage hoogte: Als de ruimte minder dan 2 meter hoog is, dan telt deze niet mee als woonoppervlakte.
Geen daglichttoetreding: Bij zolders is de aanwezigheid van daglicht belangrijk, maar voor kelders is dit niet verplicht.
Geen gebruik als woonruimte: Als de kelder alleen gebruikt wordt voor opslag, dan telt deze niet mee als woonoppervlakte.

Hoe bereken je de bewoonbare oppervlakte van een kelder?

De bewoonbare oppervlakte van een kelder wordt berekend door de lengte en breedte van de ruimte te vermenigvuldigen. Hierbij moet je rekening houden met eventuele schuine wanden en dakkapellen. De oppervlakte wordt berekend door de lengte en breedte van de kamer te vermenigvuldigen. Vervolgens wordt er rekening gehouden met eventuele schuine wanden en dakkapellen. Ook moet je nagaan of deze oppervlakte correct is volgens de officiële bewoonbare oppervlakteberekening.

Voorbeeld van berekening

Stel, een kelder heeft een lengte van 5 meter en een breedte van 4 meter. De oppervlakte is dan 5m x 4m = 20 m². Als de kelder minimaal 2 meter hoog is en voldoet aan andere criteria, dan telt deze oppervlakte mee als woonoppervlakte.

Waar moet je op letten bij het bepalen van de bewoonbare oppervlakte?

Bij het bepalen van de bewoonbare oppervlakte moet je rekening houden met de volgende factoren:

Ruimtes die bestemd zijn voor bewoning: Alleen de ruimtes die de woonfunctie vervullen en voldoen aan bepaalde wettelijke eisen.
Schuine wanden en dakkapellen: Deze moeten worden meegenomen in de berekening.
Correctheid van de berekening: Controleer of de berekening correct is volgens de officiële bewoonbare oppervlakteberekening.

Conclusie

Bij het berekenen van de bewoonbare oppervlakte van een kelder of souterrain is het belangrijk om rekening te houden met de verschillende spelregels en eisen. Een kelder of souterrain telt als woonoppervlakte als de ruimte bouwkundig geschikt is, minimaal 2 meter hoog is en geschikt is voor gebruik als woonruimte. De berekening van de bewoonbare oppervlakte moet nauwkeurig en correct worden uitgevoerd, zodat de waarde van de woning correct wordt bepaald.