Hoeveel m² moet een kelder zijn om als woonoppervlakte te tellen?

Published by Redactie on juli 9, 2025 | Category kelder

In het ontwerp van woningen wordt vaak aandacht besteed aan de oppervlakte van de woonruimte. Maar wat is precies de rol van een kelder of souterrain in deze berekening? De vraag hoeveel vierkante meter een kelder moet hebben om als woonoppervlakte te tellen, is niet eenvoudig te beantwoorden. Dit artikel bevat een overzicht van de relevante regels en voorwaarden, geformuleerd op basis van de beschikbare bronnen.

Waarom kelders en souterrains belangrijk zijn

Kelders en souterrains kunnen, mits aan bepaalde voorwaarden voldaan wordt, als woonoppervlakte worden gerekend. Dit is van belang voor de waardebepaling van een woning, maar ook voor de bepaling van de woonoppervlakte die in sommige gevallen van invloed is op de verkoopprijs. De regels voor het bepalen of een kelder als woonoppervlakte mag worden gerekend, zijn complex, maar in grote lijnen bepaald door het bouwbesluit en de NEN 2580.

Hoe wordt woonoppervlakte gedefinieerd?

De woonoppervlakte is een begrip dat vooral wordt gebruikt in de makelaardij en bij het bepalen van de waarde van een woning. Het is de oppervlakte van de ruimtes binnen een woning die geschikt zijn voor het gebruik als woonruimte. Dit omvat vooral ruimtes met een vloeroppervlakte van minimaal 7,5 m² tot 11 m², een minimale hoogte van 2,1 m tot 2,6 m, en een toegankelijkheid die voldoet aan de bouwvoorschriften.

Hoe bepaalt men of een kelder als woonoppervlakte mag worden gerekend?

Een kelder of souterrain mag pas als woonoppervlakte worden gerekend als de volgende voorwaarden zijn vervuld:

1. Toegankelijkheid

Een kelder moet toegankelijk zijn voor mensen. Dit betekent dat kruipruimtes, technische uitsparingen en andere onbetredenbare delen niet meetellen. Een ruimte waar je normaal kunt lopen, wordt wel meegerekend.

2. Hoogtecriteria

De nettohoogte van een kelder bepaalt of deze als woonoppervlakte wordt gerekend: - Nettohoogte < 2 meter: Deze kelder valt onder “overige inpandige ruimte”, omdat deze niet geschikt is voor normaal gebruik. - Nettohoogte ≥ 2 meter: Als de kelder een hoogte heeft van 2 meter of meer en voldoet aan andere criteria (zoals isolatie en klimaatbeheersing), kan deze als gebruiksoppervlakte wonen worden gerekend.

3. Daglichttoetreding en grote koekoek

Een kelder met een koekoek (een uitbouw die daglicht toevoegt) kan meetellen als woonruimte, maar alleen als de koekoek minstens 2 meter hoog is en een vloeroppervlakte van 4 m² heeft. Kleinere koekoeken tellen niet mee, net als vensterbanken.

4. Gebruik

Een kelder die bijvoorbeeld ingericht is als hobbyruimte of woonkamer en bouwkundig voldoet, kan wel als woonoppervlakte worden gerekend. Een kelder die alleen gebruikt wordt voor opslag, wordt gerekend tot overige inpandige ruimte.

5. Voldoet aan de bouwvoorschriften

Een kelder moet bouwkundig geschikt zijn als woonoppervlakte. Er moet goede ventilatie zijn, verwarming en voldoende afwerking om dat als aangename woonruimte te gebruiken. Een koude onafgewerkte betonvloer en vocht maakt het niet bouwkundig geschikt als woonoppervlakte.

Hoeveel m² moet een kelder zijn?

De vraag hoeveel vierkante meter een kelder moet hebben om als woonoppervlakte te tellen, hangt af van meerdere factoren. De regels zijn in feite niet zozeer gericht op de oppervlakte van de kelder, maar op de kwaliteit en het gebruik ervan. Hier is een overzicht van de relevante criteria:

Minimale oppervlakte van een woonruimte

Voor een ruimte om als woonruimte gerekend te worden, moet het minstens voldoen aan de volgende eisen:

Voorwaarde	Minimumwaarde
Vloeroppervlakte	7,5 m²
Minimale breedte	2,4 m
Minimale hoogte	2,1 m

Voldoet de kelder aan deze eisen?

Een kelder die voldoet aan de bovenstaande eisen, kan dus als woonoppervlakte worden gerekend. Het is niet zozeer de oppervlakte die bepalend is, maar het feit dat de ruimte geschikt is voor het gebruik als woonruimte. Een kelder van 10 m² die voldoet aan de eisen, telt dus mee, terwijl een kelder van 20 m² die niet voldoet aan de eisen, niet meetelt.

Waarom kelders soms niet als woonoppervlakte worden gerekend

Er zijn situaties waarin een kelder of souterrain toch niet als woonoppervlakte wordt gerekend. Dit kan zijn wanneer:

De kelder slechts als opslagruimte wordt gebruikt.
De kelder niet voldoet aan de bouwvoorschriften.
De kelder geen daglichttoetreding heeft.
De kelder te klein is voor een woonruimte.

Hoe bepaalt men de oppervlakte van een kelder?

De oppervlakte van een kelder wordt meestal bepaald op basis van de NEN 2580, een standaard die gebruikt wordt voor het meten van woningen. De regels zijn als volgt:

Meet de binnenkant van de muren. Dit is de standaard manier om de oppervlakte te bepalen.
Telt alleen de ruimtes mee die geschikt zijn als woonruimte. Dit zijn ruimtes met een vloeroppervlakte van minimaal 7,5 m² en een hoogte van minimaal 2,1 m.
Telt geen trapgaten, vides of andere ruimtes die minder dan 4 m² zijn. Deze worden niet meegerekend in de gebruiksoppervlakte.

Overige inpandige ruimte en gebruiksoppervlakte

Er is een verschil tussen de gebruiksoppervlakte en de woonoppervlakte. De gebruiksoppervlakte omvat ook ruimtes die niet direct als woonruimte worden gebruikt, zoals gangen, keukens, en badkamers. De woonoppervlakte is het deel van de gebruiksoppervlakte dat geschikt is als woonruimte.

Deze ruimtes worden niet meegerekend in de woonoppervlakte als:

De hoogte kleiner is dan 1,50 m.
De ruimte niet geschikt is voor het gebruik als woonruimte.
De ruimte te klein is voor een woonruimte.

Conclusie

Een kelder of souterrain kan, mits aan bepaalde voorwaarden voldaan wordt, als woonoppervlakte worden gerekend. De oppervlakte van de kelder is hierbij niet het enige criterium. Belangrijker zijn de hoogte, de toegankelijkheid, en het feit dat de ruimte geschikt is voor het gebruik als woonruimte. De regels zijn gebaseerd op de NEN 2580 en het bouwbesluit, en kunnen variëren per situatie.

Bronnen

woonoppervlakte