Bankroof via riolering in Antwerpen: een ongebruikelijke methode met gevolgen voor de beveiliging

Published by Redactie on juli 3, 2025 | Category riolering

De bankroof in Antwerpen, waarbij inbrekers via de riolering en tunnels de kluizenruimte van een bank bereikten, was een spectaculaire gebeurtenis die zowel de beveiliging van banken als de manier waarop zulke overvallen worden opgelost, op de proef stelt. De methode die de daders gebruikmaakten, met het graven van tunnels en het binnendringen via het riool, was ongebruikelijk en leek eerder op een filmscenario dan op een traditionele bankroof. De gebeurtenis weerspiegelt ook de complexiteit van moderne beveiligingssystemen en de uitdagingen die hieruit voortkomen.

De methode van de bankroof

De inbrekers gebruikten een combinatie van riolering en zelfgegraven tunnels om bij de kluizenruimte van de bank te komen. Volgens bronnen van de VRT hadden de daders twee tunnels moeten graven: de eerste leidde vanuit een kelder van een huis in de Nerviërsstraat naar het riool in dezelfde straat, en de tweede tunnel leidde onder de kluizenruimte van de bank uit. De tweede tunnel had een lengte van minstens vijf tot tien meter, wat aantoont dat de inbrekers er weken aan hebben gewerkt. De tunnel was opgebouwd met behulp van een gat in de muur, waardoor de inbrekers via de riolering konden kruipen. Hierbij gebruikten ze een rioolbuis van ongeveer 130 centimeter hoogte, waardoor ze door de drek en vieze gassen heen konden kruipen.

Deze methode was niet alleen ongebruikelijk, maar ook uiterst gevaarlijk. Er werd zelfs een matras aangetroffen in de tunnel, wat aantoont dat de inbrekers erin waren geslaagd om hun werkzaamheden te verbergen. De politie heeft sindsdien een groot onderzoek gestart, maar de daders zijn nog steeds onbekend. De bank heeft geen details vrijgegeven over de buit, maar het lijkt erop dat alleen particulieren zijn getroffen.

Gevolgen voor de beveiliging van banken

Deze bankroof laat zien dat moderne beveiligingssystemen niet volledig onaanspreekbaar zijn. De inbrekers wisten via een ongebruikelijke methode de kluizenruimte binnen te dringen, wat wijst op mogelijke zwaktes in de beveiliging van de bank. De bank had een veiligheidsdeur op slot, maar de inbrekers wisten die te openen. Het feit dat de politie pas werd gealarmeerd nadat het alarm was afgegaan, wijst op een onvoldoende respons van de bewakingsdienst.

Deze gebeurtenis leidde tot grote onzekerheid bij klanten van de bank. Ze moesten allemaal een verklaring op eer tekenen, waarbij ze eerlijk moesten aangeven wat er in hun kluisje zat. Dit toont aan dat de bank de kluisjeshouders niet wilde belasten met onzekerheid, maar tegelijkertijd ook geen informatie gaf over de omvang van de schade. Het lijkt erop dat de bank probeert de situatie te beheren zonder de klanten te verontrusten.

De rol van camera’s en controlemaatregelen

De bankroof vond plaats in de zevende wijk van Antwerpen, ook wel de Diamantwijk genoemd. Deze wijk is sinds de jaren tachtig bekend om haar zware beveiligingsmaatregelen, vooral na een terroristische aanslag op een groep joodse kinderen. Inmiddels zijn camera’s in de wijk de normaalste zaak van de wereld geworden. Niet alleen in de stad, maar ook op het werk worden mensen steeds vaker gecontroleerd door middel van software. Dit suggereert dat de controlemaatregelen in onze maatschappij zijn toegenomen, en dat de beveiliging van banken hierdoor meer uitdagingen moet trotseren.

Deze bankroof heeft ook gewezen op de complexiteit van de veiligheid in de Diamantwijk. De wijk is sindsdien sterk aangescherpt, wat duidelijk is in de camera’s die overal in de wijk zijn opgesteld. De podcastserie De kunst van het verdwijnen van VRT MAX en MartHa! legt uit dat het ongebruikelijk is om te verdwijnen in de anonimiteit van de stad. Toch is dat precies wat de inbrekers deden, waardoor de politie moeite had om hen op te sporen.

De onzekerheid rond de buit

Hoewel de bankroof een spectaculaire gebeurtenis was, blijft de buit spoorloos. De waarde van de buit is nog onbekend, en er is geen informatie vrijgegeven over de hoeveelheid kluizen die zijn geopend. Het lijkt erop dat de inbrekers alleen particulieren hebben getroffen, maar het is niet duidelijk of er ook zakelijke klanten zijn geweest. De politie heeft nog geen idee wie de daders zijn, en het onderzoek naar de bankroof is nog gaande.

De onzekerheid rond de buit heeft ook gevolgen voor de klanten van de bank. Ze moeten allemaal een verklaring op eer tekenen, en het lijkt erop dat de bank probeert de situatie te beheren zonder de klanten te verontrusten. Dit suggereert dat de bank niet wil dat de klanten zich onzeker voelen over hun bezittingen.

Conclusie

De bankroof in Antwerpen, waarbij inbrekers via de riolering en tunnels de kluizenruimte van een bank bereikten, was een unieke en spectaculaire gebeurtenis. De methode die de inbrekers gebruikmaakten, met het graven van tunnels en het binnendringen via het riool, was ongebruikelijk en leek eerder op een filmscenario dan op een traditionele bankroof. De gebeurtenis weerspiegelt ook de complexiteit van moderne beveiligingssystemen en de uitdagingen die hieruit voortkomen. De inbrekers wisten via een ongebruikelijke methode de kluizenruimte binnen te dringen, wat wijst op mogelijke zwaktes in de beveiliging van de bank. De bank heeft geen details vrijgegeven over de buit, en de situatie is nog steeds onzeker.